بررسی نقش تغیرات ارتفاعی و کاربری اراضی در خطر زمین لزغش با استفاده از روش فازی عصبی (مطالعه موردی: حوضه مسجد سلیمان)

رخداد زمین لغزش یکی از مهم ترین بلایای طبیعی به حساب می آید که هر ساله در نقاط مختلف دنیا خسارات مالی و جانی قابل توجه ای وارد می سازند. هدف از این پژوهش بررسی نقش تغییرات ارتفاعی و کاربری اراضی در پهنه بندی خطر زمین لغزش درحوضه مسجدسلیمان با استفاده از روش فازی عصبی می باشد. در این روش جهت تهیه نقشه خطر زمین لغزش منطقه مورد مطالعه از لایه های ارتفاع، شیب، جهت شیب، شکل شیب، لیتولوژی، فاصله از رودخانه، فاصله از گسل، فاصله از جاده، بارش، کاربری اراضی، شاخص توان آبراهه و شاخص حمل رسوب استفاده گردید. درنهایت با استفاده از تابع همپوشانی در نرم افزار GIS نقشه نهایی خطر زمین لغزش محدوده مسجدسلیمان تهیه شد. نتایج مدل فازی عصبی نشان داد که دامنه های ارتفاعات شرقی و شمال شرقی داری پتانسیل بالایی در جهت وقوع لغزش هستند. همچنین بخش های عمده ای از شرق و جنوب غرب نیز پتانسیل بالایی جهت حرکات لغزشی دارند. درنهایت، تاثیر عوامل تغییرات ارتفاع و کاربری اراضی نیز در ایجاد زمین لغزش بررسی گردید. تحلیل لایه های تولید شده نشان داد که با افزایش ارتفاع و همچنین در مراتع که پوشش گیاهی ضعیفی دارند، خطر بروز زمین لغزش در حوضه مسجدسلیمان افزایش می یابد.

Keywords:

روش فازی عصبی , زمین لغزش , حوضه مسجد سلیمان , عملگر گاما