نقش ارتباط مستمر اولیا و مربیان در پیشرفت درسی و تربیت پذیری دانش آموزان در مدارس

شرایط اجتماعی امروز وضعی پیش آورده است که در مجموع کوشش های پدر و مادر، آن تلاش عمده ای که به هدف مشخص تربیتی متوجه باشد تقریبا جایی ندارد و دستخوش اغماض و بی توجهی است. اولیای بعضی از خانواده ها هنوز تصور می کنند که وظیفه پدر و مادر تهیه امکانات مالی و مادی و تامین نیازهای اولیه فرزندان است و کار تربیتی را بایستی به مدارس واگذار کرد و با این نقطه دید که مساله تربیت به مدرسه محول است از مهم ترین نیازهای دوره رشد فرزندان خویش بی توجه می گذرند و به محض مشاهده رفتار نابهنجار در فرزندان خود مدرسه و معلم و دیگر عوامل تربیتی مدارس را مقصر می پندارند. در جامعه امروز مدرسه عملکرد تربیت کودکان را در چارچوب هدف ها و برنامه های مشخص تربیت عمومی عهده دار می باشد. آموزش و پرورش عمومی به نیازهای تربیتی هر گروه در قالب هدف های کلی تربیتی و رشد، کم و بیش پاسخ می دهد اما طبیعت هر فرد را ویژگی هایی است که در قالب برنامه های عمومی نمیگنجد و به چاره جویی و اعمال روش های خاص نیاز دارد.

Keywords:

دانش آموزان , اولیا , مربیان , مدارس , آموزش و پرورش , پیشرفت درسی , تربیت پذیری.