مقایسه اثربخشی آموزش حضوری، مجازی و تلفیقی کمک های اولیه بر دانش، نگرش و مهارت کوهنوردان

مقدمه: با توجه به حوادث احتمالی برای کوهنوردان و اهمیت ایمنی، آموزش کمک های اولیه در کوهستان ضروری است؛ بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش حضوری، مجازی و تلفیقی کمک های اولیه بر دانش، نگرش و مهارت کوهنوردان صورت گرفت. مواد و روش­ها: مطالعه حاضر به صورت نیمه تجربی بر روی ۹۳ کوهنورد، به روش نمونه گیری در دسترس و تخصیص تصادفی با استفاده از بلوک های جایگشتی شش تایی در سه گروه آموزش مجازی، حضوری و تلفیقی انجام شد. مداخله انجام شده در مدت چهار هفته بود و گروه های آموزش حضوری و تلفیقی به صورت کلاس با استفاده از مولاژ و تدریس عملی و گروه آموزش مجازی نیز محتوا را از طریق پیام رسان واتساپ در همان مدت دریافت کردند. شرکت کنندگان پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک، سنجش دانش، نگرش و مهارت را پیش از مداخله و سه هفته پس از پایان آن تکمیل نمودند. داده ها با استفاده آزمون های آماری توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS vol.۲۲ تحلیل شدند (۰.۰۵>P). یافته­های پژوهش: میانگین نمرات دانش، نگرش و مهارت در سه گروه در زمان پیش و پس از مداخله تفاوت معنی داری داشت و میانگین نمرات افزایش یافت (۰.۰۰۱>P). در مقایسه بین گروهی، نمرات گروه آموزش حضوری در بعد نگرش با میانگین ۱۹/۴±۵۸/۶۹ و بعد مهارت با میانگین ۹۹/۱۲±۰۶/۴۴ نسبت به آموزش مجازی و تلفیقی موثر بود (۰.۰۰۰۲۱۴>P). بحث و نتیجه گیری: میان نمرات نگرش، دانش و مهارت کوهنوردان در هر سه گروه آموزش حضوری، مجازی و تلفیقی، پیش و پس از مداخله تفاوت معنی داری وجود داشت و میانگین نمرات افزایش یافت؛ اما میانگین نمره آموزش حضوری بالاتر از دو شیوه آموزش مجازی و تلفیقی بود. پیشنهاد می شود که از روش آموزش حضوری برای یادگیری کمک های اولیه در کوهنوردان استفاده گردد.

Keywords:

Face-to-face training , First aid , Integrated training , Mountaineer , Virtual training , آموزش حضوری , آموزش مجازی , آموزش تلفیقی , کمک های اولیه , کوهنورد