مقایسه اثر بخشی استفاده از پانسمان هیدروژل حاوی آلانتوئین و نانو ذره نقره در درمان زخم های سوختگی درجه دو

سابقه و هدف: در میان حوادثی که حیات بشر را به خطر می اندازد، سوانح سوختگی از بدترین آن ها به شمار می آید. سوختگی چهارمین ترومای شایع در سراسر جهان می باشد و باعث مرگ، ناتوانی، درد و بروز مشکلات بسیاری می شود. بهبود سریع تر زخم های ناشی ازسوختگی، جزء الویت های بهداشتی کشورها بوده و به عنوان یک اصل در علم درمان حائز اهمیت می باشد. این پژوهش جهت تعیین و مقایسه اثر بخشی استفاده از پانسمان هیدروژل حاوی آلانتوئین و نانو ذره نقره در درمان زخم های سوختگی درجه دو انجام پذیرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، طراحی شد. تعداد ۸۶ بیمار بر اساس معیارهای ورود و خروج از مطالعه، وارد پژوهش شدند و به طور تصادفی به روش بلوک بندی ۴ تایی به دو گروه ۴۳=A و ۴۳=B تقسیم شدند. بیماران گروه A هیدروژل حاوی نانو ذرات نقره و آلانتوئین به ضخامت دو میلی متر و سپس بر روی آن گاز خشک و بانداژ را دریافت کردند و بیماران گروه B درمان معمول (گاز چرب، اسید استیک ۰/۵ درصد و بتادین ۱ درصد) را دریافت کردند. درمان موضعی هر ۴۸ ساعت انجام گرفت و پس از هر درمان پانسمان انجام شد. وضعیت زخم از نظر وجود یا عدم وجود بافت گرانولاسیون، خونریزی، درد، عفونت و سایر عوارض زخم یا عوامل بهبودی با ویزیت و مشاهده هر ۴۸ ساعت ثبت و ارزیابی شد. یافته ها: میانگین سن در گروه مداخله ۱۰/۲ سال و در گروه شاهد ۹/۹ سال بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (۰/۴۵۶=P). بیماران در گروه مداخله ۴۸ درصد مرد و ۵۲ درصد زن و در گروه شاهد ۴۴ درصد مرد و ۵۶ درصد زن بودند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(۰/۶۶۵=P). میانگین درصد سوختگی در گروه مداخله ۹/۰۴ درصد و در گروه شاهد۹/۵۸درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(۰/۲۸۹=P). نوع سوختگی در گروه مداخله مایعات ۶۹ درصد و شعله ۳۱ درصد و در گروه شاهد مایعات ۶۵ درصد و شعله ۳۴ درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(۰/۶۴۵=P). محل سوختگی در گروه مداخله ۵۵ درصد اندام و ۴۵ درصد تنه و در گروه شاهد ۶۳ درصد اندام و ۳۷ درصد تنه بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(۰/۵۱۰=P). به عبارتی دو گروه از نظر سن، جنس، میانگین درصد سوختگی، مکانیسم و محل سوختگی همگن بوده و اختلاف معنی داری با هم نداشتند. متوسط شروع اپیتلیالیزاسیون در گروه مداخله ۴/۵ روز (۷۴ درصد بیماران روز ۴ و ۲۳ درصد روز ۶) و در گروه شاهد۶/۴ روز (۶۰ درصد بیماران روز ۶ و ۳۰ درصد روز ۸) بود که این اختلاف از نظر آماری کاملا معنی دار بود(۰/۰۰۱P<). متوسط شدت درد در گروه مداخله ۵ از ۱۰ و در گروه شاهد ۷ از ۱۰ بود که این اختلاف از نظر آماری کاملا معنی دار بود(۰/۰۰۱P<). استنتاج: نتایج این مطالعه نشان دهنده آن است بیماران پانسمان هیدروژل حاوی نانو ذرات نقره و آلانتوئین، در مقایسه با پانسمان معمول، تفاوت آماری معنی داری از نظر شروع اپیتلیالیزیسیون زخم و شدت درد داشتند. این پانسمان می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب در درمان زخم های سوختگی درجه دو در مقایسه با پانسمان های روتین به کار رود. بنابراین معرفی آن به کادر درمانی که نقش اساسی در درمان و مراقبت از بیماران مبتلا به سوختگی بر عهده دارند، باعث می گردد که مدت زمان بستری بیماران کاهش یابد و از هزینه های تحمیلی بر آنان کاسته شود. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۲N۲۰۲۱۰۹۱۸۰۵۲۵۱۱IRCT

Keywords:

burn , dressing , hydrogel , wound healing , silver , سوختگی , پانسمان , هیدروژل , ترمیم زخم , نقره