تاثیر سبک رهبری بر عملکرد معلمان

سبک یا رفتار رهبری عبارت است از تکنیکهای مورداستفاده جهت اعمال نفوذ و جهت دادن به فعالیت دیگران. سبک رهبری شخص، الگوی رفتاریای است که شخص هنگامی که سعی دارد بر فعالیت دیگران نفوذ کند، از خود نشان میدهد آنگونه که به چشم دیگران میآید. در این پژوهش سبکهای رهبری در سه سبک رهبری رابطه مدار و رهبری وظیفه مدار و رهبری تحولگرا موردبررسی قرار می گیرند. این سه سبک شرح داده شده است. سبک وظیفه مداری رفتاری است که با گرایش زیاد مدیر به تعیین نقشهای کارمندان مشخص می شود. یک مدیر وظیفه مدار تصمیم گیرنده، تعیین کننده، گرفتار، محرم راز، پیشقدم، کنترل کننده، مستقل، مسئول و متکی به خود است. در سبک رابطه مداری مدیر حداقل گرایش به وظیفه و یا کار و حداکثر گرایش به رابطه یا فرد را دارا می باشد. این سبک مدیران خواهان تلفیقکردن هدفهای کارمندان، تشریک مساعی، تعاون و مشارکت در کار، اهمیت دادن به مشارکت همگانی در اهداف جمعی و مسئولیتها، علاقه مند به ایجاد انگیزه در افراد و اعتالی روحیه مشاوره در کارکنان می باشند. در مدیریت به سبک وظیفه مداری و رابطه مداری ضعیف، فرد با حداقل گرایش به وظیفهمداری و نیز حداقل گرایش به رابطه مداری توصیف می شود. اما در سبک رهبری تحول گرا که جیمز این روش رهبری را روشی اخالقی مطرح میکند، رهبران به کارکنان تفهیم میکنند تا به ارزش کاری که انجام می دهند، پی ببرند. بنابراین احساسی به فرد القاء می شود که به خاطر تیم در یک نهاد بزرگتر به منافع شخصی خود تعالی ببخشد. یعنی نیازهای خود را در سطوح عالیتر مطرح سازد و مناعت طبع داشته باشد و در صدد خود شکوفایی برآید.

Keywords:

سبک رهبری , سازمان , کارمند , جامعه , تحول گرا