تاثیرهوش معنوی وخودکارآمدی برسلامت روان بامیانجیگری سلامت اجتماعی زنان سرپرست خانوار

هدف این پژوهش تعیین برارزش مدل اثر هوش معنوی و خودکار آمدی بر سلامت روان با میانجیگری سلامت اجتماعی زنان سرپرست خانوار می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است و براساس جمع آوری داده های، در زمره پژوهشهای توصیفی از نوع همبستگی بوده که برای گردآوری داده ها از روش میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه زنان سرپرست خانوار شهر ساری میباشد. و طبق فرمول جامعه نا محدود تعداد نمونه آماری ۳۸۴ نفر می شود. این پژوهش شامل۴ پرسشنامه استاندارد میباشد.پرسشنامه هوش معنوی کینگ (۲۰۰۸)، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲)، پرسشنامه سلامت روانی کیز (۲۰۰۲) و پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز (۱۹۹۸). دراین پژوهش جمع آوری دادهها از طریق پرسشنامه، از نرم افزارآماریSmartPlsبرای بررسی رابطه متغیرها وآزمون فرضیه ها استفاده شده است. تحلیل نتایج این تحقیق حاکی از آن است ۱- بین هوش معنوی، خودکارآمدیو سلامت اجتماعی با سلامت روان رابطه مستقیم وجود دارد. ۲- بین خودکار آمدی با سلامت اجتماعی رابطه مستقیم وجود دارد. ۳- بین خودکار آمدی با سلامت روان با میانجیگری سلامت اجتماعی رابطه غیرمستقیم وجود دارد. همچنین ۴- بین هوش معنوی با سلامت اجتماعی رابطه وجود ندارد و ۵- بین هوش معنوی با سلامت روان با میانجیگری سلامت اجتماعی رابطه غیرمستقیم وجود ندارد.در نتیجه می توان با مشاوره های رایگان به زنان سرپرست خانوار در مورد هوش معنوی و خودکارآمدی،باعث افزایش سلامت اجتماعی و سلامت روان آنان شویم.

Keywords:

هوش معنوی , خودکار آمدی , سلامت روان , سلامت اجتماعی , زنان سرپرست خانوار