اثربخشی معالجه بهزیستی روانشناختی بر پریشان حالی، موافقت جنسی و ارتقا لذت زندگی بیماران دیابتی

هدف پژوهش حاضر اثربخشی معالجه بهزیستی روانشناختی بر پریشان حالی، موافقت جنسی و لذت زندگی بیماران دیابتی بود. روش: روش پژوهش آزمایشی تک موردی از نوع طرح خط پایه چندگانه است. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران دیابتی نوع ۲ شهر مشهد در سال ۱۳۹۸ می باشد. در این پژوهش ۵ نفر به روش نمونه گیری داوطلب انتخاب شدند و به مقیاس های پریشان حالی و موافقت جنسی و پرسشنامه لذت زندگی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از شاخص تغییر پایا و درصد ارتقای تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که معالجه بهزیستی روانشناختی بر کاهش پریشان حالی و ارتقا موافقت جنسی و لذت زندگی بیماران دیابتی اثربخش است. نتیجه گیری: می توان از معالجه بهزیستی روانشناختی برای کاهش پریشان حالی و ارتقا موافقت جنسی و لذت زندگی بیماران دیابتی استفاده کرد.

Keywords:

معالجه بهزیستی روانشناختی , پریشان حالی , موافقت جنسی , لذت زندگی