تاویل گرایی در اندیشه برایان فی با رویکرد فراپسامدرنیسم

نظریه و قواعد روشمند تفسیر متن را علم تاویل می گویند، هدف از علم تاویل، کشف پیام ها، نشانه ها و معانی یک متن یا پدیده است، علم تاویل به مطالعه اصول تعبیر و تفسیر متون، به ویژه متون ادبی، دینی و حقوقی می پردازد و بهترین راه برای استخراج و بیان پیام به زبان های امروزین و رمزگشایی و اسطوره زدایی از پیام ها می باشد.پژوهش حاضر با این توصیف بنا دارد ضمن استخراج مفاهیم و مضامین همسو با مفهوم تاویل و مباحث هرمنوتیکی، به بحث پیرامون تاویل گرایی در اندیشه برایان فی با رویکرد فراپسامدرنیسم بپردازد، در این پژوهش علاوه بر بررسی سه پارادایم پیشامدرن، مدرن و پسامدرن، رویکرد پسافرامدرنیسم و اندیشمندان این نحله فکری را مورد بحث قرار داده و تاویل گرایی در نیز در سه رویکرد کلاسیک، فلسفی و مدرن مورد تحلیل قرار گرفت و سپس به تاویل گرایی در اندیشه برایان فی پرداخته شد. براساس یافته های پژوهش، برایان فی با جمع میان دیدگاه های تاویل گرایان کلاسیک، فلسفی و مدرن، نگاهی چارچوب مند، روشمند، منطقی و عقلانی به مساله ی تاویل می افکند و بر این باور است که عالمان علوم در بحث تاویل علاوه بر طرح های مفهومی افراد مورد پژوهش و موضوع مورد بحث و تحلیل، باید برگنجینه ی واژگان فنی تر و نظری تر که فراتر از چارچوب افراد مورد پژوهش است، تسلط داشته باشند. او با نگاه پسافرامدرنیستی خود بر این باور است که شناخت امری ممکن و قابل وصول وحصول است و از طریق امکانات زبانی و معنایی می توان به فهم عام و مشترکی دست یافت. او تفاوت ها را می پذیرد و معتقد است که حقیقت گاهی پشت پرده ی علایق پنهان است و به صرف این که علایق و سلایق متفاوت است، نباید حقیقت را انکار کرد

Keywords:

تاویل گرایی-رویکرد فراپسامدرنیسم