اهمیت مشارکت خانواده در اجرای هر چه بهتر امور آموزشی و فرهنگی مربوط به دانش آموزان در مدارس

خانه و مدرسه به عنوان نهادهای اصلی وتاثیرگذار در زمینه آموزش و پرورش به حساب می آیند. هر یک از این دو نهاد مهم و مقدس نقش خاص و ویژه ای در تربیت فرزندان برعهده دارند . چنانچه بپذیریم که انسان یک موجود زیستی، روانی ، اجتماعی و معنوی است ، ضروری می نماید که در ابعاد مختلف رشد و توسعه یابد تا بتواند به انسان کامل مورد نظر دین مبین اسلام نزدیک شود. آن چه که معمول است ، این است که دانش آموزان در مدرسه تعلیم وتربیت رسمی و در خانه بیشتر تعلیم وتربیت غیر رسمی را فرا می گیرند. و هر اندازه آموزش و تربیت در این دو نهاد یکسان و همسو باشد ، موجب خواهد شد یادگیری و تربیت آنان پایدارتر ومثمر ثمرتر باشد. بنابر این توجه به یکی از دو مقوله خانه و آموزش و پرورش و غفلت از دیگری خسارتهای جبران ناپذیری را بر پیکره جامعه ایجاد خواهد نمود . ایجاد ارتباط بین این دو باعث خواهد شد در آینده شاهد انسانهایی متعادل ، مومن ، متعهد و رشد یافته باشیم .وضعیت موجود هر جامعه ای نتیجه یادگیری دیروز افراد در خانه و مدرسه است و وضعیت فردای هر جامعه در نتیجه سرمایه گذاری هایی است که امروز روی دانایی افراد در خانه، مدرسه و جامعه انجام می گیرد.یک اصل مهم دانایی می گوید: آینده یافتنی نیست، بلکه ساختنی است اگر به دنبال ساختن آینده جامعه هستی بین خانه و مدرسه پل ارتباطی و دانش افزایی بزن و اجازه بده این پل از جامعه بگذرد.سه ضلع خانه، مدرسه و جامعه وقتی اهداف مشترک تربیتی را دنبال می کنند و دارای آرمان های مشترک، تعریف شده و شفافی بوده و بتوانند توافق عمومی را برای رسیدن به این اهداف جلب کنند، آینده ای درخشان خواهند داشت.اگر بین اولیا، مربیان و جامعه ارتباط منطقی، مشارکت جویانه و دوطرفه ایجاد نشود کارکرد این سه ضلع سه پاره خط جدا افتاده از همدیگر خواهد بود.

Keywords:

خانواده , مدرسه , امور آموزشی , فرهنگی , دانش آموزان , آموزش و پرورش , جامعه