بررسی سنگ زایی اسکارن های منطقه حراران در شمال غربی مجموعه آذرین لاله زار با استفاده از کانی شناسی و دما-فشارسنجی پیروکسن-گارنت

مجموعه آذرین لاله زار در مرز پهنه سنندج-سیرجان و بخش های جنوب شرقی کمربند آتشفشانی-نفوذی ارومیه-دختر و در شمال شرقی شهرستان بافت در استان کرمان قرار دارد. در کرانه شمال غربی و غرب توده، در سنگ های کربناتی، دگرگونی مجاورتی به نسبت گسترده ای ایجاد شده است. در بخش جنوبی حراران، در محل تماس توده آذرین لاله زار با مجموعه آهکی و مارنی الیگومیوسن (معادل سازند قم) هاله دگرگونی مجاورتی (بخش های اسکارنی و مرمر) بیشترین گسترش را دارد. بر اساس بررسی های میکروسکوپی، در اسکارن ها، کانی های گارنت، کلسیت، ولاستونیت، پیروکسن، الیوین، ایدوکراز و اپیدوت تشکیل شده اند. پهنه های مختلف دگرگونی شامل گارنت – کلینوپیروکسن، اولیوین–کلینوپیروکسن، ولاستونیت – گارنت و گارنت-اپیدوت هستند. تجزیه شیمیایی نقطه ای کانی ها نشان داد که گارنت ها بیش از ۷۰ درصد گروسولار (گارنت غنی از کلسیم) و کمتر از ۳۰ درصد آلماندن (گارنت غنی از آهن) دارند. ترکیب کلینوپیروکسن ها مربوط به گروه نخست (کلسیم-آهن و منیزیم دار) و از نوع ولاستونیت- انستاتیت بوده که مقدار ولاستونیت بیش از ۵۰ درصد است. همچنین کمتر از ۱۰ درصد فروسیلیت نیز در ترکیب این کلینوپیروکسن ها وجود دارد. بر پایه دما-فشارسنجی گارنت-کلینوپیروکسن، دمای تشکیل اسکارن های بر اساس روابط مختلف ارائه شده بین ۴۱۳ تا ۵۳۰ درجه سانتی گراد و فشار ۵/۱ تا ۵/۲ کیلوبار به دست آمد. سنگزایی موجود و همچنین شرایط ترمودینامیکی بیانگر گریزندگی اکسیژن بیش از ۲/۰ است. این امر گویای فعالیت سیال های غنی از محلول های غنی از سیلیکات در تشکیل این اسکارن هاست.

بررسی سنگ زایی اسکارن های منطقه حراران در شمال غربی مجموعه آذرین لاله زار با استفاده از کانی شناسی و دما-فشارسنجی پیروکسن-گارنت Keywords:

skarn , oxygen fugacity , Lalezar intrusive mass , Hararan , اسکارن , گریزندگی اکسیژن , توده نفوذی لاله زار , حراران.