تبیین یادگیری دانش آموزان بر اساس کمالگرایی دو عاملی

امروزه یکی از مسائلی که در مدارس بسیار مهم می باشد توجه به افزایش یادگیری دانش آموزان می باشد. تجهیز دانش آموزان به مهار در کنترل و ساماندهی یادگیری هایشان، تحت اصطلاح کلی خودراهبری در مدرسه و ورای آن، موضوع محوری میان مجریان، سیاستگذاران و محققان تربیتی را تشکیل می دهد.از طرفی بر اساس تقسیم بندی بهنجار نوروتیک کمال گرایی در چارچوب یک مدل نظری، دو نوع کمال گرایی مثبت و منفی را متمایز کردند. کمال گرایی مثبت به آن دسته از شناخت ها و رفتارها اطلاق می شود که هدف شان کسب موفقیت ها و پیشرفت های سطح بالا به منظور دستیابی به پیامدهای مثبت است. کمال گرایی منفی به شناخت ها و رفتارهایی گفته می شود که هدفشان کسب موفقیت ها و پیشرفته ای سطح بالا به منظور اجتناب یا فرار از پیامدهای منفی است. کمالگرایان مثبت و سازگار از تلاش های دشوار لذت می برند، به گونه ای انعطاف پذیر برای موفقیت تحصیلی مبارزه می کنند، محدودیت های شخصی و موقعیتی را می پذیرند و هدف های چالش انگیز و در عین حال منطقی برای خود تعیین می کنند و در صورت نرسیدن به معیارها، عزت نفس خود را از دست نمی دهند که منجر به افزایش توانمندی برای درگیر شدن و تعهد بالاتر در امور تحصیلی و یادگیری می شود دانش آموزآن دارای کمالگرایی منفی به دلیل انگیزش برای رسیدن به هدف معین به منظور اجتناب از پیامدهای نامطلوبش استفاده نمی کنند. بر مقتضیات و پیامدهای محیطی در تصمیم گیری تکیه می کند و راهبردهای اسنادی و شناختی ناکارآمد و نامنعطفی اتخاذ می نماید. از این رو، قابل پیش بینی است که چنین فردی تعهد اندکی به هدفمندی دارد و به دلیل سطح پایین عملکرد تحصیلی ، خودگردانی تحصیلی ضعیفی خواهد داشت.

Keywords:

کمالگرایی , مثبت و منفی , یادگیری , دانش آموزان , آموزش و پرورش