مطالعه تطبیقی شرایط داوری در قوانین ایران و فرانسه

رسیدگی به اختلافات و دعاوی یا از طریق محاکم رسمی دادرسی است که منشا مشروعیتشان از قانون است و یا توسط شخص یا اشخاصی است که مشروعیتشان برای دادرسی ناشی از تراضی و توافق طرفین دعوی است که به آن رسیدگی از طریق داوری می گویند. استفاده از داوری در قراردادهای تجاری بین المللی یعنی قراردادهایی که دارای یک عنصر خارجی است، مورد توجه بسیار قرار دارد علت اساسی این امر دلایلی مثل سرعت در رسیدگی، عدم اعتماد طرفین به دادگاه های داخلی یکدیگر و میل «جامعه بین المللی خریداران و فروشندگان» به داشتن دادگاه های اختصاصی است. در هر دو نظام حقوقی قرارداد داوری باید به صورت کتبی و به امضای طرفین رسیده باشد و داور اهلیت و صلاحیت داشته باشد. در ایران در انتخاب داور محدودیت های نسبی و مطلق وجود دارد که در موارد ۴۵۴ تا ۴۷۰ ق.آد.م بیان شده است. در فرانسه فقط یک نوع داوری اجباری داریم. در قوانین ایران و فرانسه شرایط کلی داوری چه داخلی و بین المللی یکسان است و هر دو در جزئیات داوری، شرایط خاص و محدودیت های خود را دارند که در این مقاله به بررسی آنها پرداختیم.

Keywords:

داوری , داور , حقوق ایران , حقوق فرانسه