نقش میانجی گری تحول مثبت نوجوانی در رابطه بین شایستگی هیجانی- اجتماعی و سلامت روان در دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی گری تحول مثبت نوجوانی در رابطه بین شایستگی هیجانی- اجتماعی و سلامت روان در دانش آموزان مقطع متوسطه بود. این پژوهش از لحاظ انجام تحقیق، در زمره ی پژوهش های کاربردی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اصفهان، می باشد. برای انتخاب نمونه با استفاده از روش تصادفی به روش در دسترس ۳۰۰ نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل؛ پرسشنامه استاندارد شایستگی هیجانی- اجتماعی دانش آموزان زو و جی (۲۰۱۲)، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (۱۹۷۲) و پرسشنامه تحول مثبت نوجوانی گلدوف و همکاران (۲۰۱) بود. ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه های حاضر به ترتیب ۸۹/۰، ۹۰/۰ و ۸۸/۰ به دست آمد. هم چنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخص های آمار توصیفی مانند(جدول فراوانی، نمودار، درصد میانگین و انحراف معیار) و روش های آمار استنباطی در حد(آزمون کالموگروف- اسمیرونوف، آزمونt، ضریب همبستگی و تحلیل مسیر) استفاده شد. در ضمن تجزیه وتحلیل داده ها به وسیله آزمون های فوق از نرم افزار اس پی اس اس و آموس انجام گرفته است. در ادامه، بحث در زمینه ی نتایج و تحلیل نتایج از طریق مقایسه ی آن با سایر تحقیقات انجام گرفته و در قسمت پایانی پیشنهادهای کاربردی و پیشنهادهای پژوهشی ارائه شده است. که به این نتیجه رسیدیم، شایستگی هیجانی – اجتماعی و سلامت روان با نقش میانجی گری تحول مثبت نوجوانی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اصفهان رابطه دارد.

Keywords:

شایستگی هیجانی – اجتماعی , سلامت روان , تحول مثبت نوجوانی