نگاهی زبانشناسانه به عناصر انتزاعی (عشق ، غم ، شادی ، زندگی و مرگ) در اشعار پرتو کرمانشاهی

استفاده از تصاویر عینی برای صورتبندی امور ذهنی ، امری مهم در تصویرسازی محسوب می شود که در علم زبانشناسی شناختی با عنوان استعاره مفهومی از آن یاد شده است . در این میان، شاعران و نویسندگان برای ایجاد ارتباط با مخاطبان و تفهیم نگرش خود، از استعاره مفهومی بهره می برند. پرتو کرمانشاهی یکی از شاعرانی است که از این سازوکار به خوبی استفاده کرده است . وی برای عینی سازی عنصر انتزاعی عشق ، گاه آن را به انسان و اشیاء تشبیه می کند و گاهی نیز از تصاویر مربوط به حوزه طبیعت و خوراکی ها مدد می گیرد. از دیگر مواردی که به صورت عینی در اشعار پرتو کرمانشاهی نمود بارزی یافته ، غم ، شادی ، زندگی و مرگ است که شاعر برای صورتبندی این امور نیز، از تصاویر مرتبط با حوزه انسان، اشیاء، جانداران، خوراکی ها و عناصر طبیعت به خوبی بهره جسته است ؛ به گونه ای که با خوانش اشعار او، می توان به درک درستی از نگرش وی ، نسبت به پدیدههای انتزاعی یاد شده رسید. در این میان شاعر از عناصر انتزاعی عشق و زندگی به مراتب بیش از سایر امور استفاده کرده و در مقابل ، از عنصر ذهنی شادی کمتر بهره برده است . این تحقیق با روش توصیف و تحلیل دادهها، از دیوان پرتوکرمانشاهی به انجام رسیده، تا ضمن شناسایی حوزههای مبدا به کاررفته در استعارههای مورد اشاره، به جهانبینی شاعر نسبت به آنها پی ببریم و آن را برای مخاطبان تبیین کنیم .

Keywords:

استعاره مفهومی , پرتو کرمانشاهی , عناصر انتزاعی , زبانشناسی شناختی