بررسی تغییرات کمی آب زیرزمینی در دشت سیرجان

آب های زیرزمینی از مهمترین منابع تامین آب شیرین در دسترس است که جایگاه ویژه ای در مطالعات منابع آب دارد. خشکسالی های اخیر، کاهش بارندگی، بالا رفتن سطح توقعات بشر و توسعه کشاورزی در ایران منجر به افت سطح آبخوان های آب زیرزمینی شده است. در این مقاله به بررسی تغییرات کمی یکی از بزرگترین دشت های استان کرمان، دشت سیرجان طی ده سال آبی۸۷-۸۸الی۹۶-۹۷ پرداخته شد. ابتدا آمار داده های سطح ایستابی در ۶۲ پیزومتر به صورت کمی تهیه شد و پس از تحلیل داده ها و بازسازی مجدد برخی از آنها در نرم افزارExcel با استفاده از روش رگرسیون و حداقل مربعات به داده های نهایی جهت تهیه نقشه های منحنی میزان هم سطح، هم افت و هم عمق در نرم افزارSurfer رسیدیم. بطوریکه پس از درون یابی با روش کریجینگ، ترسیم نقشه ها و تجزیه و تحلیل آنها مشخص شد که سطح آب های زیرزمینی دشت سیرجان طی این ده سال آبی ۶.۱۱ متر معادل۸.۹۲درصد نسبت به ابتدای بازه انتخابی افت داشته است. بررسی ماهانه این آمار نشان داد بیشترین میزان افت در این منطقه مربوط به ماه های تیر تا آبان است که بارندگی کمتر و مصرف جهت کشاورزی بیشتر می باشد. در بررسی دراز مدت مشاهده شد هرچه به انتهای بازه انتخابی نزدیک شویم تعداد چاه های مورد استفاده کاهش یافته و سطح آب در آنها افت پیدا میکند. در نهایت میتوان این چنین نتیجه گیری کرد که با این افت، سطح ایستابی آب های زیرزمینی در وضعیت چندان مطلوبی قرار ندارد و مدیریت منابع آب در این محدوده امری ضروری است.

Keywords:

آب های زیرزمینی , منابع آ۶ب , افت سطح ایستابی , کمیت آب