بررسی تاثیر مولفه های اقلیمی مشهد در طراحی مجموعه مسکونی پایدار

حیات منحصرا در محیط پایدار و اقلیم مناسب، توسعه و رشد می یابد. استفاده از منابع طبیعی با هدف تامین نیازهای کنونی بشر و همچنین نسل های آینده، مسئله ای است که معماران را به توجه و رعایت اصول اقلیمی معماری و توسعه پایدار سوق میدهد. واژه معماری پایدار بر معماری همساز با محیط زیست دلالت دارند. هدف این معماری ایجاد تعادلی پایدار و سازمان یافته بین طبیعت، موجودات زنده و محیط مصنوع است. معماری پایدار نوعی معماری است که به طور عام برای زندگی و موجودیت آن احترام قائل می شود.بازگشت انسان به طبیعت، همسازی با اقلیم و محیط و معماری پایدار یکی از موضوع های مهمی است که امروزه در طراحی محیط های مسکونی انسانی مطرح است. بدین ترتیب شناخت و استفاده از قابلیت های نهفته در اقلیم برای تنظیم شرایط آسایش محیطی در فضاهای سکونت دایم و نیمه دایم و همچنین در فضاهای پیرامون ساختمان ها مورد توجه بیشتر معماران ،طراحان شهری و سازندگان که در اوایل دوره مدرن به کاربرد عوامل اقلیمی توجه ناچیزی میکردند قرار گرفته است.در این پژوهش به بررسی در جهت شناخت اقلیم خاص مشهد پرداخته شده است و هدف اصلی آن ،تاکید بر طراحی معماری همساز با اقلیم و استفاده از فناوری های جدید در طراحی مجتمع مسکونی پایدار است. بدین منظوردر ابتدا به ضرورت توجه به معماری اقلیمی و اصول طراحی مجتمع مسکونی به صورت معمارانه و اقلیمی اشاره خواهد شد.