اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و خود کار امدی در افراد بزرگسال مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD)
Publish place: The 4th international conference of psychology, educational sciences, social and cultural studies
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 136
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICPES04_066
تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1403
Abstract:
هدف: هدف پژوهش حاضر اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کیفیت زندگی و خود کار امدی در افراد بزرگسالمبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) بود. پژوهش حاضر از آزمایشی از نوع پیش آزمون -پس آزمون بود و جامعه آماریپژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱ بود که از میان ۸۰۰۰ نفر دانشجو ۳۰ نفربه روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر). گروهآزمایش ACT را دریافت کردند و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مقیاس خود گزارشی اختلال نقص توجه / بیش فعالیبزرگسالان (ASRS)، برای کیفیت زندگی از پرسشنامه ای سازمان بهداشت جهانی و خودکار امدی شر استفاده گردید. برای تحلیلداده ها از شاخص های آماری توصیفی همچون فراوانی، میانگین، انحراف معیار و درصد و برای تحلیل استنباطی داده ها از آزمونتحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) و برای مقایسه ای اثر بخشی درمآن ها از آزمون پیش آزمون -پس آزمون استفاده گردیدو داده ها در SPSS ۲۵ تحلیل شدند. تحلیل داده ها نشان داد که هر ACT بر تکانشگری، نقص توجه، کیفیت زندگی و خودکارامدی موثر بودند (۰.۰۰۱ > P). این نتایج حاکی از آن است که اکت تنظیم هیجان و کاهش نشانه های اشخاص مبتلا به ADHDموثر بود. ACT بر کاهش تکانشگری و تنظیم هیجان تاثیر مطلوبی دارد، زیرا با افزایش قدرت کیفیت زندگی خودکار امدی وتجربیات مثبت باعث تغیر نگرش به زندگی می شود ACT با ایجاد انعطاف پذیری شناختی، ذهن آگاهی و پذیرش بدون قضاوت وتمرکز بر لحظه حال باعث افزایش پذیرش خود و نگرش سالم تر می گردد.
Keywords:
Authors
مجید فوقانی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی ، دانشکده علوم انسانی (علوم پزشکی)، دانشگاه آزاداسلامی واحد نائین، اصفهان، ایران
محمد سلیمان پور
دانشجوی کارشناسی آموزش کودکان استثنایی ، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی پردیس، تهران، ایران
شهرزاد شاملوثانی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی خانواده ، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
سیدامیراحمد صاحبی
کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی،واحد ساری،دانشگاه آزاد اسلامی،ساری،ایران
محسن بیات
دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق ا ردبیلی، اردبیل، ایران