بررسی تاثیر سطوح ایستابی کم عمق و شور بر عملکرد و کارآیی مصرف آب گیاه کینوا (Chenopodium Quinoa Willd) در محیط گلخانه

در این مطالعه به بررسی تاثیر آب زیرزمینی کم عمق و شور بر عملکرد و پارامترهای گیاهی کینوا رقم تیتیکاکا، در محیط گلخانه در دو سال زراعی ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸پرداخته شد. آزمایش در قالب طرح فاکتوریل بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار انجام شد. تیمارهای اعمال شده شامل سطوح ایستابی کم عمق (با اعماق ۶/۰، ۸/۰ و ۱/۱ متر) و شور (با سطوح شوری ۱، ۲، ۶ و ۱۰ دسی زیمنس بر متر از نمک Nacl) بود. نتایج نشان داد با افزایش شوری آب از ۱ تا ۱۰ دسی زیمنس بر متر و با افزایش عمق سطح ایستابی میزان آب زیر زمینی مورد استفاده، درصد مشارکت آب زیر زمینی و مشارکت آب زیر زمینی به طور معنی داری کاهش یافت. درصد مشارکت آب زیرزمینی برای سطوح مختلف شوری ۱، ۲،۶ و ۱۰ دسی زیمنس بر متر در عمق های سطح ایستابی ۶/۰، ۸/۰ و ۱/۱ متر به ترتیب (۱۲/۷۱، ۵۱/۵۵، ۴۳/۳۷)، (۶۸/۶۶، ۲۱/۵۱، ۸۴/۳۵)، (۱۳۹۷/۶۰، ۹۲/۴۶، ۵۷/۳۲) و (۹۳/۵۶، ۰۳/۴۳ و ۱۵/۳۰) حاصل شد. افزایش شوری موجب کاهش عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه و افزایش عمق سطح ایستابی سبب افزایش عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گردید. نتایج کلی پژوهش نشان داد در هیچ کدام از تیمارها، نیاز آبی گیاه به صورت صددرصدی در هیچ روزی توسط آب زیرزمینی تامین نشده و همواره بخشی از نیاز آبی گیاه در طول دوره رشد از طریق آبیاری تامین گردیده است. همچنین می توان گفت که استفاده از منابع آبی زیرزمینی کم عمق و شور (شوری کمتر از ۲ دسی زیمنس بر متر) به منظور رفع نیاز آبی گیاه کینوا می تواند سبب کاهش میزان آبیاری و کمک به تبخیر و تعرق گیاه گردد.

Keywords:

لایسیمتر , کینوا , عملکرد , شوری , آب زیرزمینی کم عمق