اثربخشی واقعیت درمانی گروهی برآشفتگی شناختی ورزشکاران آسیب دیده

آشفتگی شناختی یک وضعیت بحرانی است که می تواند پس از آسیب های ورزشی ظاهر شود و بر توانایی ورزشکار تاثیر بگذارد بنابراین هدف پژوهش حاضر اثربخشی واقعیت درمانی گروهی برآشفتگی شناختی ورزشکاران آسیب دیده بود.جامعه آماری این پژوهش ۱۰۰ نفر از ورزشکاران آسیب دیده استان خوزستان بودند که نمره های آن ها در آزمون آشفتگی شناختی یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود. از این جامعه ۳۶ نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل گمارده شدند. ابزار مورداستفاده، مقیاس آشفتگی شناختی ماسون (۲۰۰۱) بود. طرح پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود که پس از انتخاب تصادفی، گروه آزمایش یک روز بعد از پیش آزمون مداخله را به مدت ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای و یک بار در هفته دریافت کرد. یک روز بعد از مداخله پس آزمون و دو هفته بعد، پیگیری اجرا شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و t مستقل استفاده شد. نتایج تفاوت معنی­داری در میانگین نمرات گروه تجربی و کنترل نشان داد و موجب کاهش آشفتگی شناختی گروه آزمایش است و این نتیجه در پیگیری نیز مشاهده شد.بنابراین به نظر می­رسد واقعیت درمانی گروهی روشی موثر برای کنترل و بهبود آشفتگی شناختی در ورزشکاران آسیب دیده است و می توان از این روش به عنوان راهی برای کنترل و بهبود آشفتگی شناختی در ورزشکاران استفاده کرد.

Keywords:

روان درمانی , سلامت روان , عملکرد , ورزشکاران آسیب دیده