اثر بخشی بازی های حسی حرکتی بر بهبود مهارت های ارتباطی، سازگاری اجتماعی و کاهش خود مرکز بینی کودکان پیش دبستانی شهر بوشهر

جامعه آماری در این پژوهش کودکان پیش دبستانی شهر بوشهر بوده که تعداد آنها بر اساس آمار بدست آمده در ۲۷ پیش دبستانی این شهر می باشد. حجم نمونه در این پژوهش آزمایشی شامل ۴۰ نفر می باشند که از این تعداد ۲۰ نفر گروه آزمایش و ۲۰ نفر گروه گواه می باشند. و از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل و پرسشنامه مهارت های ارتباطی بارتون و مقیاس خود مرکز بینی کودک و نوجوان شکت است. به منظور تحلیل داده های پژوهش از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و برای آزمون فرضیه ها از کوواریانس در نسخه ۲۲ نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که بین گروه های آزمایشی و گواه از لحاظ حداقل یکی از متغیرهای مهارتهای ارتباطی، سازگاری اجتماعی و خود مرکز بینی تفاوت معنی داری در سطح (۰۰۰۱/۰P<) وجود دارد به عبارت دیگر می توان گفت که بازی های حسی - حرکتی موجب ارتقاء مهارت های ارتباطی و سازگاری اجتماعی و کاهش خود مرکز بینی آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه می شود.

Keywords:

بازی های حسی حرکتی , مهارت های ارتباطی , سازگاری اجتماعی , خود مرکز بینی.