نقد و بررسی زبان قوم در قرآن

در قرآن کریم، آیاتی در همسانی زبان پیامبرa با زبان قوم وجود دارد. ارتباط گفتاری به زبان گویشی مردم همراه با بار معنایی و فرهنگی، بازتاب عقاید نادرست عرب را در قرآن به دنبال دارد. لزوم هماهنگی زبان قرآن با فرهنگ زبانی و سطح افق فکری قوم و نیز، تفاوت های آن با فرهنگ زمانه، پاسخ گویی حل این مساله است. پژوهش حاضر که با روشی توصیفی- تحلیلی سامان یافته آیات مربوط به زبان قوم را بررسی کرده و نتیجه پژوهش نشان می دهد که این آیات بیانگر پی آمدهای همسانی زبان قرآن با زبان قوم است. استفاده روان شناسانه از آرزوهای قوم، برخورد اصلاحی با واژگان قوم و بهر ه برداری از آرایه های ادبی آنان، از جمله نشانه های این پی آمد است. از آنجا که قرآن وحیی است که به زبان قوم نازل شده نه این که قرآن زبان قوم است، تفاوت آشکاری بین بازتاب فرهنگ زمانه و زبان قوم، می گذارد.

Keywords:

زبان قوم , فرهنگ زمانه , زبان قرآن , زبان دین , لزوم هم لسانی