بررسی تاثیرحرکات هماهنگی دوطرفه بر پرخاشگری در کودکان بیش فعال

اختلال نقص توجه-بیش فعالی یک مشکل عصبی رشدی است .افراد مبتلا به ADHD در بخش هایی از مغز خود دارای نابهنجاری هایی هستند. در مغز این کودکان دستگاه شبکه ای که در عملکرد توجه و هوشیاری نقش دارند به درستی عمل نمی کند. هدف از این مطالعه تاثیرحرکات هماهنگی دوطرفه بر پرخاشگری در کودکان بیش فعال بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی سال ۱۴۰۰ که بین سنین ۱۰ تا ۱۲ سال بودند تشکیل دادند. نمونه های این تحقیق از بین جامعه مورد مطالعه۲۴ نفر، و با توجه به ماهیت تحقیق که از نوع مداخله ای است به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. معیارهای ورود به تحقیق شامل تشخیص قطعی ابتلا بهADHD با نظر روانپزشک؛ نداشتن سابقه درمان دارویی و مداخلات روانی؛ ؛ اعلام رضایت کتبی جهت شرکت در تحقیق و همراهی آنان در حین مداخلات توسط والدین از معیارهای ورود آزمودنی ها بود. ابتدا افراد به صورت تصادفی به دو گروه کنترل وتجربی تقسیم شد و سپس از گروه های تحقیق پیش آزمون به عمل آمد پیش آزمون شامل آزمون شناختی آدمک گودیناف بود. گروه آزمایشی به مدت دو ماه (۸ هفته) و هر هفته چهار جلسه و هر جلسه حدود چهل دقیقه تحت مداخله قرار گرفت.گروه کنترل در طول دو ماه هیچگونه مداخله خاصی دریافت نکرد. در نهایت از گروه ها پس آزمون به عمل آمد. نتایج نشان داد که نمرات پرخاشگری گروه تجربی به طور معنی داری از پیش آزمون تا پس آزمون کاهش معنی داری داشت بنابراین یک دوره حرکات هماهنگی دو جانبه موجب بهبود نمرات پرخاشگری کودکان بیش فعال شد.

Keywords:

نابهنجاری عصبی , پرخاشگری , کودکان بیش فعال , نقص توجه , ADHD.