نامههای امام حسین بن علی در جریان قیام عاشورا

نامه های بر جای مانده از ابی عبدالله در دوره خلافت یزید، از آغاز تا پایان واقعه کربلا، هر یک سندهای قاطع تاریخی است در حقانیت راه و حرکت و اندیشه نورانی و راهنمای آن حضرت در میدان مجاهدت و مبارزه با دستگاه حاکم جبار اموی. از میان یازده دوازده نامه ای که از امام در منابع آمده، بیشتر آنها خطاب به دوستداران و نزدیکان و معتقدان به حسین بن علی همچون محمد حنفیه، عبدالله بن جعفر و سران شیعه ی اهل کوفه نوشته شده که امام از آنها چشم یاری و حمایت داشت. اما برخورد آنها در قبال نصرت طلبی، روشنگری و هشدارهای امام حسین بسیار شگفت، تاثربرانگیز و در عین حال درس آموز است. وضعیت دشمنان و پیاده نظام حکومت ظالم روشن بود. اما تعجب از دوستان و داعیه داران مسلمانی است که جز اندکی، از همراهی با امام سرباز زدند و حسین بن علی را در اوج تنهایی و مظلومیت، تنها گذاردند و این آغاز نگون بختی و ابتلائات آنان و آیندگان شد.

Keywords:

امام حسین , حکومت بنی امیه , اهل کوفه , نامه ها , بیعت , عاشورا