ااثر بخشی بازی درمانی کودک محور بر افزایش جرات ورزی و مهارت های اجتماعی کودکان طلاق پیش دبستانی

هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی کودک محور (CCPT) بر افزایش جرات­مندی و مهارت های اجتماعی در کودکان طلاق پیش دبستانی انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان طلاق پیش دبستانی  شهر مهاباد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. ۲۰ کودک به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۰ نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه (هر جلسه ۱ ساعت) به مدت پنج هفته تحت آموزش بازی درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. همچنین، داده ها با استفاده از مقیاس جرات­ورزی گمبریل و ریچی (۱۹۷۵) و مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی تراسکات (۱۹۸۹) جمع آوری شدند. یافته ها: نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA)  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با کنترل اثرات پیش آزمون، نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش بازی درمانی منجر به تفاوت بین گروه آزمایش و گروه کنترل شده است. به این معنا که آموزش بازی درمانی،  جرات­مندی و مهارت­های اجتماعی کودکان طلاق پیش دبستانی را بهبود بخشیده است (۰۵/۰ > P). نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که بازی درمانی کودک محور می تواند عامل موثری در افزایش جرات­ورزی و مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی باشد، بنابراین این رویکرد درمانی توجه ویژه معلمان و متصدیان آموزشی را می طلبد.

Keywords:

Child-Centered play therapy , assertiveness , social skills , children of a divorced family. , بازی درمانی کودک محور , جرات ورزی , مهارت های اجتماعی , کودکان طلاق.