اثر محلول پاشی برگی پوترسین بر خصوصیات مورفولوژیک و فیزیولوژیک دانهال های لیموترش (Citrus aurantifolia) تحت تنش خشکی

مرکبات یکی از تجاری­ ترین محصولات میوه در سراسر جهان به شمار می ­روند که رشد و تولید آن تحت تاثیر تنش‎های غیرزنده قرار می­گیرد. تنش خشکی از مهم ­ترین تنش­های غیرزنده می‎باشد که همه ­ی فرآیندهای حیاتی گیاه را تحت تاثیر قرار می ­دهد. یکی از روش‎های تعدیل کننده اثرات منفی تنش خشکی، استفاده از پلی آمین‎ها می‎باشد. لذا آزمایشی جهت بررسی اثر سطوح مختلف پوترسین (صفر، ۵/۰، ۱ و ۲ میلی مولار) و سطوح مختلف آبیاری (۱۰۰، ۷۵ و ۵۰ درصد پتانسیل تبخیر و تعرق) بر خصوصیات مورفولوژیک و فیزیولوژیک دانهال ­های ۲ ساله لیموترش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار طی سال های ۹۹-۱۳۹۸ در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که با کاهش میزان آب شاخص‎های رشدی کاهش یافت بگونه‎ای که کمترین مقدار وزن تر و خشک ریشه و اندام های هوایی، تعداد برگ و سطح برگ دانهال های لیموترش در آبیاری ۵۰ درصد تبخیر و تعرق گزارش گردید در­حالی­که استفاده از پوترسین به ویژه در غلظت ۲ میلی مولار اثر مثبتی بر صفات رشدی دانهال های لیموترش در شرایط تنش خشکی داشت. علاوه براین، طی تنش خشکی ۵۰ و ۷۵ درصد تبخیر و تعرق، میزان محتوای نسبی آب برگ، فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنه ای، دی اکسید کربن زیر روزنه کاهش یافت در­حالی‎که استفاده از پوترسین سبب افزایش این خصوصیات فیزیولوژیک گردید. نشت یونی نیز تحت تاثیر تنش خشکی افزایش و تحت تیمار پوترسین کاهش یافت. بطور کلی نتایج نشان داد که کاربرد برگی پوترسین به خصوص در غلظت ۲ میلی­مولار در تمام سطوح آبیاری می­تواند موجب بهبود خصوصیات مورفولوژیک و فیزیولوژیک دانهال ­های لیموترش تحت شرایط تنش خشکی گردد.

Keywords:

تعرق , شاخص های رشدی , فتوسنتز , نشت یونی , هدایت روزنه‎ای