بهبود الگوی خیس شدگی خاک در سامانه های آبیاری قطره ای با تاکید بر مدیریت پالسی

عمق و عرض پیاز رطوبتی تعیین کننده فاصله بین لترال ها و قطره چکان های آبیاری و درنتیجه تعداد ان ها و هزینه نهایی سامانه آبیاری می باشد. بنابراین برای تطبیق هرچه بیشتر الگوی خیس شدگی خاک با الگوی رشد ریشه، پژوهشگران استفاده از روش های مختلفی همچون تنظیم دور و عمق آبیاری، استفاده از مانع فیزیکی، کاپیلاری و هیدرولیکی و مدیریت پالسی را مورد بررسی قرار داده اند. اعمال مدیریت پالسی در روش آبیاری قطره ای به دلیل توانایی بهبود توزیع رطوبت در خاک می تواند جایگزین روش معمول آبیاری پیوسته شود. مطالعات نشان می دهند که آبیاری پالسی با بهبود دسترسی ریشه گیاه به آب، اکسیژن و عناصر غذایی باعث افزایش فعالیت ریشه و توسعه آن می شود. علاوه بر این، آبیاری پالسی از طریق بهبود توزیع رطوبت در خاک هایی با بافت سنگین از تجمع آب در یک نقطه خاص از خاک جلوگیری کرده و باعث کاهش تبخیر آب از خاک می گردد. در خاک هایی با بافت سبک نیز استفاده از مدیریت پالسی می تواند منجربه کاهش نفوذ عمقی به زیر منطقه توسعه ریشه گیاه گردد. آبیاری پالسی از طریق فراهم کردن امکان استفاده از قطره چکان با نرخ دبی بالا می تواند تاثیر مثبتی بر کاهش گرفتگی قطره چکان های آبیاری داشته باشد. نتایج کلی تحقیقات نشان می دهد که آبیاری قطره ای پالسی می تواند بهبود عملکرد محصول و بهره وری آب را به همراه داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر مروری بر تجربیات استفاده از روش های مختلف مدیریتی برای بهبود الگوی خیس شدگی خاک و ارائه معادلات تجربی برای شبیه سازی الگوی خیس شدگی خاک تحت سامانه های آبیاری قطره ای با تاکید بر جریان پالسی است.

Keywords:

رشد محصول , توزیع رطوبت , عملکرد , گرفتگی قطره چکان , مدیریت آبیاری