سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

اثر شخصیت تاریک مدیران مدارس بر زیرآب زنی با میانجی گری منفعت طلبی شخصی

Publish Year: 1402
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 103

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

Export:

Link to this Paper:

Document National Code:

JR_JEDU-14-6_006

Index date: 19 May 2024

اثر شخصیت تاریک مدیران مدارس بر زیرآب زنی با میانجی گری منفعت طلبی شخصی abstract

مقدمه و هدف: با وجود تبعات مخرب رفتارهای انحرافی زیرآب زنی، منفعت طلبی شخصی، ماکیاول گرایی، خودشیفتگی و جامعه ستیزی تا کنون این رفتارها مورد غفلت واقع شده اند. مطالعه با هدف بررسی اثر شخصیت تاریک (ماکیاولیسم، خودشیفتگی و جامعه ستیزی) مدیران مدارس بر زیرآب زنی با میانجی گری منفعت طلبی شخصی انجام گرفت. روش شناسی پژوهش: روش پژوهش توصیفی-همبستگی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری تمامی مدیران مدارس شهر زاهدان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به حجم ۳۸۰ نفر بود که به روش نمونه گیری تصادفی-طبقه ای تعداد ۱۹۱ مدیر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های زیرآب زنی (اقتباس از شول و همکاران، ۱۳۹۸)، سه گانه ی شخصیت تاریک (جوناسون و وبستر، ۲۰۱۰) و منفعت طلبی شخصی (اقتباس از هادوی نژاد و امیرخانلو، ۱۳۹۵) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری با کمک نرم افزار اسمارت پی ال اس استفاده شد. یافته ها: اثر مستقیم شخصیت تاریک بر زیرآب زنی (۷۰/۵, t=۳۲/۰β=) و منفعت طلبی شخصی (۴۱/۴, t=۳۸/۰β=)، اثر مستقیم منفعت طلبی شخصی بر زیرآب زنی (۱۵/۸, t=۵۱/۰β=) مثبت و معنادار بود. همچنین اثر غیرمستقیم شخصیت تاریک بر زیرآب زنی با میانجی گری منفعت طلبی شخصی (۸۷/۳, t=۱۹/۰β=) مثبت و معنادار بود. بحث و نتیجه گیری: مدیران دارای شخصیت تاریک (ماکیاولیسم، خودشیفتگی و جامعه ستیزی) بیشتر به دنبال منفعت شخصی خود در سازمان بوده که این امر به نوبه خود موجب بروز رفتار زیرآب زنی می گردد. به مدیران عالی سازمان ها پیشنهاد می گردد که در انتخاب مدیران شخصیت و منفعت طلبی آن ها را با کمک روانشناسان شخصیت شناسایی کنند.

اثر شخصیت تاریک مدیران مدارس بر زیرآب زنی با میانجی گری منفعت طلبی شخصی Keywords:

اثر شخصیت تاریک مدیران مدارس بر زیرآب زنی با میانجی گری منفعت طلبی شخصی authors

محمد شیبک

گروه مدیریت و برنامه ریزیآموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.

ناصر ناستی زایی

دانشیار دانشگاه سیستان و بلوچستان