بررسی تاثیر نامنظمی بر پاسخ لرزه ای سازه های میان مرتبه جداسازی شده
Publish place: The 7th National Conference On The New Horizons In The Civil Engineering, Architecture And Urbanization
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 94
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
DCONF07_219
تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1403
Abstract:
کاهش خسارات ناشی از زلزله یکی از بزرگ ترین دغدغه های مهندسین سازه و زلزله بوده است. تصوری که بین مهندسین وسازندگان درخصوص تکنولوژی های ساخت و ساز وجود دارد، این است که سازه تا جایی که امکان دارد مقاوم ساخته شود. با توجهبه اینکه این فرض درست است، اما در کنار این مساله باید به طراحی المان های سازه ای در محدوده ابعاد مناسب توجه داشت؛ چراکه این مساله در سبک تر شدن ساختمان ها و در نتیجه رفتار مناسب سازه هنگام وقوع زلزله بسیار تاثیرگذار است. به تازگیتکنولوژی جداساز لرزه ای برای برخی سازه ها در ایران به کار برده میشود و طراحان کشورهای پیشرفته، سیستم های جداساز لرزهای را در طراحی سازه هایشان مورد استفاده قرار می دهند، چرا که استفاده از جداساز، ایمن ترین، مقاوم ترین و کم هزینه ترینسیستم سازه ای در برابر زمین لرزه می باشد. از فواید استفاده از جدا سازه های لرزه ای می توان به موارد حذف و یا کاهش صدماتسازه ای و غیر سازه ای، از طریق مستهلک نمودن انرژی زلزله و کم کردن مشکلات معماری درگیر با طراحی سازه (نامظمی درپلان وارتفاع)، اشاره نمود. لذا در این پژوهش سازه های جداسازی شده ی ۴ ، ۸ و ۱۲ طبقه (سازه های میان مرتبه) با درنظر گرفتننامتقارنی در پلان با خروج ازمرکزیت های ۲۵ و ۵۰ درصد در یک و دوجهت (نامنظمی در پلان) به همراه نامتقارنی در ارتفاع باکاهش سختی به میزان ۱۰ و ۳۵ درصد (نامنظمی در ارتفاع)، تحت اثر ۷ رکورد زلزله، در محیط نرم افزار سپ ۲۰۰۰ مورد مطالعه وارزیابی قرار گرفته اند. در این مطالعه، اعداد ۸ / ۰ ، ۰ / ۱ و ۷ / ۱ برای نسبت های فرکانس پیچشی به فرکانس جانبی روسازه و سیستمجداسازی، انتخاب شده اند. در این مطالعه، هدف اصلی در پژوهش حاضر، بررسی روند اتلاف انرژی مودال و انرژی هیسترزیسنمونه های مورد مطالعه می باشد. نتایج این مطالعه، نشان می دهد، اتلاف انرژی مودال و اتلاف انرژی هیسترزیس، با افزایش خروجاز مرکزیت کاهش پیدا کردند و این نکته قابل ذکر است که اثر eb بر نسبت انرژی های بیان شده، به مراتب خیلی کمتر از اثر esبوده است. نتایج دیگر این پژوهش نشان می دهد، خروج از مرکزیت در دوجهت تقریبا تاثیری بر شکل پذیری سازه ندارد و در نتیجهتغییر چشمگیری در نسبت های اتلاف انرژی مودال و اتلاف انرژی هیسترزیس، ایجاد نشده است. دلیل این موضوع را می توان بهنزدیک شدن رفتار سازه های با خروج از مرکزیت در دوجهت به سازه های متقارن در پلان، ارتباط داد.
Keywords:
Authors
محمدرضا نوری
گروه عمران، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران