اثربخشی درمان روان پویشی کوتاه مدت برتعارضات حل نشده سوگ در زنان ۲۰ تا ۳۰ ساله شهراصفهان

هدف این پژوهش اثربخشی درمان روان پویشی کوتاه مدت برتعارضات حل نشده درسوگ زنان ۲۰ تا ۳۰ ساله شهراصفهان بود. روش تحقیق از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را، کلیه زنان (۲۰ -۳۰ساله) ساله شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ تشکیل دادند، برآورد شد. نمونه آماری تعداد ۳۰ نفر از بین همه زنانی که دارای تعارض حل نشده ناشی از سوگ هستند به صورت هدفمند انتخاب خواهند شد و به روش تصادفی ساده به گروه های آزمایش و کنترل تقسیم بندی می شوند. نتایج حاکی از آن بود که براساس یافته های به دست آمده در جدول رابطه بین پیش آزمون با پس آزمون نمرات سوگ و تعارض معنی دار شده است. ( سوگ (۱۱/۱۵=F)، تعارض(۴۱/۱۲=F)، با کنترل این رابطه، میانگین نمرات متغیرهای پژوهش در مرحله پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری دارد. براساس یافته های به دست آمده تاثیر آموزش روان پویشی بر مولفه های (احساس گناه، تلاش برای توجیه و کنار آمدن، واکنش های بدنی، احساس ترک شدن، قضاوت شخص یا دیگران، خجالت یا شرمندگی، بد نامی) معنی دار شده است(۰۵/۰>p) نتایج نشان داد که نزدیک به ۵۰ درصد از تفاوت های فردی در بهبود ابعاد سوگ در دو مرحله پژوهش به تفاوت بین دو گروه مربوط است. لذا فرضیه فرعی اول پژوهش تایید می شود و همچنین براساس یافته های به دست آمده رابطه بین پیش آزمون با پس آزمون نمرات (تعارض را امری طبیعی می داند، فضا و موقعیت، شفاف سازی دریافت و برداشت ها، توجه به نیازها به جای خواسته ها، ایجاد رابطه همکاری مثبت و قدرتمند، تمرکز بر آینده با یادگیری از گذشته ها، ارائه گزینه هایی برای سود متقابل، بسط و ارائه کارهای شدنی، ایجاد توافق های مبتنی بر سود متقابل، ملاحظه کاری و مراعات بیش از حد) معنی دار شده است(۰۱/۰>p). با کنترل این رابطه، میانگین نمرات متغیرهای پژوهش در مرحله پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری دارد.