بین ابتذال و افراط: دیدگاه کانت و آرنت در باب شر و مسئولیت

این مقاله، مفهوم شر رادیکال کانت را امکان سنج و روشن کننده جنبه های مشکل ساز آنچه آرنت «ابتذال شر» می خواند، در نظر می گیرد. با بازسازی تحلیل های متنوعی که آرنت از این مفهوم در نوشته های بعدی اش ارائه می کند، نشان می دهم که چالش نظری اصلی مطرح شده توسط آن مربوط به قضاوت در باب مسئولیت اعمال شیطانی است که به نظر می رسد فاقد مقاصد شیطانی قابل تشخیص هستند. برای روشن شدن این موضوع، به متنی متعارف از کانت می پردازم که در آن رابطه بین شر و مسئولیت نقش اصلی را ایفا می کند: دین در مرزهای عقل محض. با تکیه بر تفسیری از این نوشته که توسط کارل یاسپرس، معلم آرنت که در سال ۱۹۳۵ منتشر شد، در ارتباط آشکار با ناسیونال سوسیالیسم، من تفسیر آرنت از مفهوم شر رادیکال کانت را به چالش می کشم و استدلال می کنم که این تفسیر برای «ابتذال شر» نشان دهنده یک مقدمه است، نه مثال نقض. از نظر کانت، شر رادیکال عبارت است از امحاء احساس مسئولیت فرد، در نتیجه ایجاد یک ذهنیت تبرئه کننده از خود، مانند آنچه در طول محاکمه آیشمن مشخص می شود.

Keywords:

آرنت , کانت , شر , مسئولیت , آیشمن