بررسی فقهی وظیفه عاجز از تلفظ صحیح تلبیه

یکی از واجبات احرام، تلبیه است که باید به صورت عربی و صحیح ادا شود؛ اما بسیاری از غیر عرب­زبانان از تلفظ صحیح تلبیه عاجزند و همین مسئله موجب اضطراب خاطر و نگرانی بسیاری از حجاج می شود و ازآنجاکه در مورد وظیفه این افراد، نظرات مختلفی توسط فقهای امامیه ارائه شده است، شناخت فتاوای فقها در این مسئله و بررسی ادله ایشان برای رسیدن به نظریه حق، کاملا ضروری به نظر می رسد. نظرات متفاوت فقها برگرفته از روایات است، که پس از بررسی سندی و دلالی ادله، مشخص می­شود تنها ادله بدون اشکال در این موضوع، دو روایت صحیحه «مسعده» و معتبره «زراره» است که باید بین آنها جمع کرد و عرفی­ترین وجه جمع بین این دو روایت، جمع به نص و ظاهر است که مهم ترین نوآوری تحقیق نیز به شمار می رود. به این بیان که روایت مسعده در کفایت تلفظ اشتباه توسط عاجز صراحت دارد و روایت زراره در وجوب نایب گرفتن برای تلفظ تلبیه ظهور دارد که با توجه به صراحت روایت مسعده دست از این ظهور کشیده و آن را حمل بر استحباب می­کنیم. بنابراین تلفظ تلبیه توسط افراد عاجز به هر نحوی که قادر به آن هستند، کافی است؛ اما احتیاط مستحب در این است که علاوه بر تلفظ ملحون، از استنابه نیز استفاده شود و احتیاط بیشتر در این است که ترجمه تلبیه نیز به آن افزوده شود.

بررسی فقهی وظیفه عاجز از تلفظ صحیح تلبیه Keywords:

تلبیه , لبیک , عاجز , ملحون , نیابت