تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر کمال گرایی، اهمال کاری و اضطراب اجتماعی در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر کمال گرایی، اهمال کاری و اضطراب اجتماعی در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر اهواز بود. بدلیل نمونه گیری هدفمند، پژوهش از نوع نیمه آزمایشی میدانی و طرح پژوهش، پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر اهواز است. در ابتدا، ۸۳ دانش آموزان شناسایی شدند که ۴۰ نفر از آن ها، جهت شرکت در پژوهش، به صورت تصادفی ساده (قرعه کشی) انتخاب شدند. سپس، این افراد به صورت تصادفی ساده به ۲ گروه ۲۰ نفره تقسیم شدند و در نهایت، به صورت تصادفی ساده به دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند (۲۰ نفر در گروه آزمایشی و ۲۰ نفر در گروه گواه). ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه کمال گرایی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵)؛ پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (۱۹۸۴) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی نولن-هوکسما و مارو (۱۹۹۱) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) و تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکووا) بررسی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی- رفتاری به طور معنی داری باعث افزایش کمال گرایی و کاهش اهمال کاری ، اضطراب اجتماعی در گروه آزمایش شده است. پیشنهاد می شود این درمان جهت کاهش علائم روانشناختی اختلال اهمال کاری ، اضطراب اجتماعی در مراکز درمانی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

درمان شناختی- رفتاری , کمال گرایی , اهمال کاری , اضطراب اجتماعی