تاثیر شکستگی استیلویید اولنا همراه با شکستگی های خارج مفصلی دیستال رادیوس بر حرکات چرخشی مچ

پیش زمینه: از آنجا که شکستگی های دیستال رادیوس شایع ترین شکستگی های ارتوپدی می باشند و یکی از عوارض شایع آنها محدودیت حرکتی در چرخش مچ و ساعد است، تعیین عوامل همراه با این محدودیت حرکتی اهمیت دارد. هدف از این مطالعه یافتن عوامل موثر بر کاهش حرکت چرخشی مچ دست و ساعد در مواردی است که شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس همراه با شکستگی استیلویید اولنا باشد.مواد و روش ها: در یک بررسی آینده نگر مورد شاهدی، ۴۷ بیمار (۲۰ مرد و ۲۷ زن) با شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس از اسفند ۸۴ تا دی ۸۵ مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۷/۳۲± ۵۴ سال (۶۹-۴۴ سال) و مدت زمان پیگیری ۶ ماه بود. بیماران در فواصل مشخص پس از درمان معاینه و در پایان دوره پیگیری، حرکات چرخشی مچ و ساعد آنان اندازه گیری شد. نتایج قبل و بعد از عمل مقایسه شدند.یافته ها: ۲۳ بیمار در گروه ۱ (استیلویید اولنا سالم) و ۲۴ نفر در گروه ۲ (استیلویید اولنا شکسته) دوره پیگیری را به پایان رساندند. در این زمان میانگین محدودیت سوپیناسیون مچ و ساعد در گروه ۲ (۲۵/۴۴) به طور معنی داری بیشتر از گروه ۱ (۸/۹۱) بود (۰/۰۵> p < /em>).نتیجه گیری: به نظر می رسد همراهی شکستگی خارج مفصلی دیستال رادیوس با شکستگی استیلویید اولنا حداقل در کوتاه مدت باعث محدودیت حرکت سوپیناسیون در مچ و ساعد می شود، اگرچه به سادگی نمی توان در مورد مکانیسم این پدیده و اهمیت بالینی آن توضیح داد.

Keywords:

شکستگی اولنا , سوپیناسیون , پروناسیون , شکستگی کالیس