بررسی میزان اثربخشی تزریق کورتیکواسترویید داخل غلاف تاندون خم کننده با هدایت سونوگرافی در درمان بیماری شست ماشه ای

پیش زمینه: گیرافتادن تاندون خم کننده پولیسیس لونگوس در محل پولی A۱ شایع ترین علت ایجاد علایمی چون گیرکردن و درد در هنگام خم و راست کردن شست است که به آن شست ماشه ای گفته می شود. هدف از این مطالعه، تعیین میزان اثربخشی تزریق کورتیکواسترویید به درون غلاف تاندون با هدایت سونوگرافی برای درمان این بیماری بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر ۱۰۴بیمار (۷ مرد و ۹۷ زن، ۱۱۲شست ماشه ای) با تشخیص بالینی «شست ماشه ای» در یک مرکز درمانی در شهر رشت طی ۲ سال تحت تزریق کورتیکواسترویید با هدایت التراسوند قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۶۳/۷± ۱۱/۵۲ سال بود. روند بهبودی بیماران با رتبه بندی سیستم «کوئینل» پیش از تزریق و پس از آن در ۵ مقطع (۳ و ۶ هفته، ۳و ۶ و ۱۲ماه) بررسی شد. یافته ها: در طول یک سال پس از تزریق اول از ۱۱۲ شست، ۱۵مورد (۴/۱۳% ) به تزریق مجدد و/ یا جراحی نیاز پیدا کردند که در ۱۲مورد (۸۰%) تزریق مجدد، در ۲ مورد جراحی و در ۱ مورد ابتدا تزریق مجدد و سپس به دلیل عدم بهبودی، جراحی صورت گرفت. کاهش رتبه کوئینل در تمامی شست ها پس از تزریق از نظر آماری معنادار بود (۰۰۰۱/۰=p). در پایان یک سال پس از تزریق ۱۱۱شست (۱/۹۹%) کاملا بدون علامت بودند. نتیجه گیری: تزریق کورتیکواسترویید داخل غلاف تاندون خم کننده انگشت شست با هدایت التراسوند روش موثری در درمان بیماری شست ماشه ای است و نیاز به انجام عمل جراحی را کاهش می دهد.

Keywords:

فراصوت نگاری , اختلال انگشت ماشه ای , تزریق