رابطه تاب آوری تحصیلی با خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تاب آوری تحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه ششم بود. روش پژوهش توصیفی )غیرآزمایشی ( و طرح از نوع طرحهای همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم مدارس ابتدایی دوره دوم نواحی ۷ گانه شهر مشهد) ۱۵۷۱۵ نفر(. به منظور انتخاب نمونشه از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای و براساس جدول کرجسی و مورگان، نمونه ای به حجم ۳۷۵ دانش آموز انتخاب شد که بدلیل کم شدن خطا و اینکه احتمال ریزش در تعداد نمونه وجود دارد، این تعداد به ۴۰۰ نفر افزایش پیدا کرد و به سه پرسشنامه تاب آوری تحصیلی )ساموئلز ،)۲۰۰۴ و پرسشنامه خودناتوان سازی تحصیلی )میجلی ، کاپلان و میدلتون ،)۲۰۰۱ پاسخ دادند. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب آوری تحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی هسشتند )۰۱/۰.)p < بنابراین هر چه تاب آوری تحصیلی دانش آموزان بیشتر باشد، خودناتوان سازی آنها کمتر خواهد بود.

Keywords:

تاب آوری تحصیلی , خودناتوانسازی , دانش آموزان.