اختلال یادگیری و ناتوانی یاد گیری در دانش آموزان دوره ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر، اختلال یادگیری و ناتوانی یاد گیری در دانش آموزان دوره ابتدایی بود. روش پژوهش ، توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری مراجعه کننده به مراکز آموزشی و مشاوره ای سرنخ واقع در شهرستان یزد و دانش آموزان عادی (فاقد اختلال یادگیری ) ناحیه یک شهرستان یزد بودند که از بین آنها ۸۰ نفر (۴۰ نفرمبتلا به ناتوانی و ۴۰ نفر بدون ناتوانی ) با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون اشکال نهفته و مقیاس حل مسئله اجتماعی استفاد ه شد و داده ها با تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات سبک های شناختی مستقل و وابسته به زمینه در دانش آموزان عادی بیشتر از دانش آموزان مبتلا به اختلال است . همچنین میانگین نمرات سبک های غیرسازنده حل مسئله اجتماعی (درماندگی ، مهارگری و اجتناب) در دانش آموزان مبتلا به اختلال بیشتر از افراد عادی بوده و برعکس میانگین نمرات سبک های سازنده حل مسئله اجتماعی (خلاقیت ، اعتماد و گرایش ) در دانش آموزان عادی بیشتر است . این یافته ها تلویحاتی را برای استفاده متخصصان بالینی و تعلیم و تربیت کودکان از تقویت مهارت حل مسئله اجتماعی و اصلاح سبکهای شناختی افراد مبتلا به اختلال یادگیری خاص به منظور کنترل و درمان علایم و پیامدهای مخرب مبتلایان به این اختلال را به دنبال دارد.

Keywords:

اختلال یادگیری , ناتوانی یاد گیری , دانش آموزان , دوره ابتدایی