اثر بخشی روش تدریس معلم در میزان فعالیت های یادگیری دانش آموزان

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 34

This Paper With 13 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CSECO01_954

تاریخ نمایه سازی: 5 خرداد 1403

Abstract:

. در این مقاله به بررسی نقش روش های تدریس بر میزان یادگیری دانش آموزان پرداخته شده است. روش تحقیق این مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که با استفاده منابع کتابخانه ای مورد بررسی قرار گرفته است. پیش از آنکه درباره اثربخشی روشهای تدریس در میزان فعالیتهای یادگیری و درک و فهم دانشآموزان بحث کنیم، لازم است به اهمیت و ضرورت نگرشهای جدید آموزشی نگاهی بیندازیم. امروزه، به سبب نفوذ علوم و تکنولوژی در زندگی روزمره، و نیاز جوامع به مشاغل و حرفههای جدید و پیشرفت علوم تربیتی و روانشناسی یادگیری، در عمل شیوههای تدریس، اهداف و چشماندازهای آموزشی و تربیتی تغییر کردهاند و نگرشهای آموزشی نو شدهاند.محور اصلی نگرشهای جدید آموزشی بر چگونگی یادگیری و تاثیر آموختهها بر زندگی یادگیرنده متمرکز است. از اینرو، شناخت ویژگیهای کودک، بررسی نیازهای آموزشی و تربیتی او، کشف روشها و راهبردهای ابتکاری و جدید، توسعه امکانات آموزش فردی، و مشارکت دانشآموزان در فعالیتهای گروهی، از اهمیت خاصی برخوردارند. در واقع، با اعمال نگرشهای جدید، نظام آموزشی متحول میشود و چشماندازها و فعالیتهای تازهای پیش پای مدرسهها گشوده میشوند. از اینرو، مدرسههای قرن بیستویکم میکوشند نسل آینده را برای تحصیلات بالاتر و قبول مسئولیتهای بزرگ اجتماعی تربیت و آماده کنند. در این جریان فکری، برخی نگرشهای آموزشی مورد توجه عبارتاند از:• گرایش به سوی آموزش و یادگیری فعال و پویا؛• توجه به تفاوتهای فردی و شخصیت مستقل هر دانشآموز و تمرکز بر آنها؛• گرایش به تفکر و تجزیه و تحلیل خواندهها و آموختهها؛• گرایش به کاربرد ابتکاری آموختهها در موقعیتهای جدید؛اینک، با اندکی تامل و دقت درباره مجموعه نگرشهای جدید آموزشی، به خوبی میتوان نتیجه گرفت آموزش با رویکرد معلممحوری، در حال گذر به رویکرد دانشآموزمحوری است که در آن تمام یا بخشی از مسئولیت یادگیری به عهده خود دانشآموز است و معلم بیشتر نقش سازماندهنده، راهنما و مدیر یادگیری را ایفا میکند. در این رویکرد، دانشآموز دیگر مطالب درسی را حفظ نمیکند. او فردی است فعال که در همه فعالیتهای درسی و کلاسی شرکت میکند، وظایف و مسئولیتهای یادگیری خود را بهخوبی میداند و آنها را تا جایی که میتواند انجام میدهد و در صورت لزوم از معلم یاری میخواهد.نتیجه اینکه دو رویکرد آموزشی معلممحور و دانشآموزمحور، به سبب تفاوتهای اساسی در مبانی نظری، شیوههای دسترسی به اهداف آموزشی، نوع فعالیتهای آموزشی معلم و دانشآموز، هر کدام متناسب با رویکرد آموزشی خود، لزوما از روشهای تدریس خاصی بهره میگیرند.

Authors

آرزو اسرافیلی

کارشناسی ارشد حقوق خصوصی