اثر جلبک دریایی و اسید هیومیک بر برخی خصوصیات مورفولوژیک گیاه دارویی به لیمو Lippia citrioodora

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 59

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ISCONF05_053

تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1403

Abstract:

به لیمو یکی از گیاهان دارویی آرا مبخش و تسکین دهنده اعصاب می باشد. عصاره جلبک دریایی به دلیل مقادیر بالای عناصر غذایی مغذی و تنظیم کننده های رشد گیاهی میتواند نقش مهمی در بهبود رشد گیاه داشته باشند. اسید هیومیک نیز عمدتا از کربن و اکسیژن (به ترتیب حدود۵۰٪ و ۴۰٪) تشکیل شده است. بنابراین به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف عصاره جلبک دریایی و اسید هیومیک بر برخی خصوصیات مورفولوژیک گیاه دارویی به لیمو پژوهشی در مزرعه ای واقع در شهرستان گنبد کاووس به مساحت تقریبی ۲۱۶ مترمربع که به ۲۴ قطعه سه در سه تقسیم شده، اجرا شد. آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل غلظت های مختلف جلبک دریایی (صفر ،۴، ۸ و ۱۲ میلیلی تر در لیتر) و غلظت اسید هیومیک ( صفر ،۴، ۸ و ۱۲ میلی لیتر در لیتر) بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد به طور کلی کاربرد جلبک دریایی به همراه کود اسید هیومیک، به دلیل فراهم بودن مواد مغذی اصلی و فرعی، اسیدهای آمینه، ویتامین ها ، هورمون ها باعث بهبود خصوصیات کمی و کیفی گیاه دارویی به لیمو Lippia citrioodora در مقایسه با گیاه شاهد گردید. بنابراین تلفی قجلبک دریایی و اسید هیومیک در غلظت مناسب به عنوان بهترین تیمار تغذیه ای معرفی و پیشنهاد می گردد. با توجه به صفت های مهمی چون تعداد و میزان شاخه های جانبی و اندازه شاخه های جانبی، تیمار ۸ میلیلیتر در لیتر کود جلبک دریایی به همراه ۸ میلی لیتر در لیتر اسید هیومیک قابل توصیه می باشد.

Authors

نفیسه امان جانی

دانشجوی کارشناسی ارشد گیاهان دارویی و استادیار گروه علوم و مهندسی باغبانی ،دانشکده علوم زراعی ، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع ساری

وحید اکبرپور

دانشجوی کارشناسی ارشد گیاهان دارویی و استادیار گروه علوم و مهندسی باغبانی ،دانشکده علوم زراعی ، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع ساری

محمدعلی بهمنیار

استاد گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری