شناسایی و پیشنهاد مدل توسعه سرمایه اجتماعی با استفاده از ورزش در جامعه شهرنشین ایران abstract
هدف از پژوهش حاضر پیشنهاد مدل
توسعه سرمایه اجتماعی با استفاده از
ورزش در
جامعه شهرنشین است . تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ نوع جنس داده ها از نوع ترکیبی (کمی و کیفی ) و به لحاظ روش تجزیه و تحلیل داده ها از نوع توصیفی -تحلیلی بصورت اکتشافی و به لحاظ زمان انجام تحقیق از نوع حال نگر می باشد که جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی رشته مدیریت ورزشی دانشگاه های کشور بود. حجم نمونه پژوهش بر اساس فرمول جدول مورگان و جرسی برابر ۱۵۵ نفر تعیین و نمونه گیری به صورت تصادفی ساده به انجام رسید. داده های پژوهش در یک بررسی میدانی از طریق پرسشنامه محقق ساخته بین اعضای هیات علمی رشته مدیریت ورزشی دانشگاه های کشور جهت تحلیل مدل نظری با استفاده از مدل معادلات ساختاری گردآوری شد. روش های آمار استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون بارتلت و KMO، آزمون تحلیل عاملی اکتشافی ، آزمون فریدمن و مدلسازی استفاده شد. نتایج نشان داد بین میانگین رتبه های ابعاد عوامل موثر بر
توسعه سرمایه اجتماعی تفاوت معنی داری وجود دارد و با توجه به میانگین رتبه ها، متغیر
ورزش قهرمانی دارای بالاترین رتبه ، و متغیر جمعیت های داوطلبی دارای کمترین رتبه در بین متغیرها می باشد. همچنین با توجه به میزان شاخص ها؛ مدل ساختاری از برازش مناسبی برخوردار است . در جهت گسترش رفتارهای مدنی و اجتماعی مثبت در
جامعه شهرنشین می توان از نقشهای
ورزش در قالب
توسعه جمعیت های داوطلبی )دانشهگاه ها، جامعه(، تسهیل مشارکت ورزشی )ورزش دانشآموزی، دانشگاهی، همگانی و محلات(، ایجاد و حمایت از کانون هواداران تیم های ورزشهی، حمایت و برنامه ریزی برای ورزشقهرمانی )ملی، بین المللی(، تدوین خوراک مناسب برای رسانه های ورزشی و توجه به
ورزش های آیینی )زورخانه، بومی محلی وکشتی پهلوانی( بهره گرفت و از این طریق آثار
سرمایه اجتماعی نظیر بازیابی ارتباطات، گسترش اعتماد، اطمینان، کیفیت زندگی،انسجام، شفقت، احترام، اتحاد و ... را در
جامعه شهرنشین مشاهده نمود.
