مقایسه دامنه حرکتی آرنج در دختران باو بدون سندرم متقاطع فوقانی

این تحقیق با هدف بررسی دامنه حرکتی آرنج در دختران با و بدون سندرم متقاطع فوقانی به روش توصیفی -مقایسه ای انجام شد و دادهها به صورت میدانی و با ارزیابی ۶۰ نفر از دختران خوابگاه بنت الهدای دانشگاه ارومیه با شرط سنی ۱۸-۲۸ و تودهی بدنی ۵/۲۴-۵/۱۸ که سابقه جراحی و آسیب و التهاب و شکستگی در ۴-۶ ماه گذشته نداشته اند. ۳۰ نفر از آنها فاقد سندروم متقاطع فوقانی و ۳۰ نفر دیگر همزمان سه ناهنجاری هایپرکایفوزیس بیشتر از ۴۲ درجه ، سر به جلو بیشتر از ۴۵ درجه و شانه جلوآمده بزرگتر از ۵۲ درجه داشتند. برای ارزیابی دامنه حرکتی آرنج از گونیامتر و برای ارزیابی زاویه سر به جلو و شانه به جلو از روش تصویر برداری از نمای جلو و برای ارزیابی وضعیت کایفوز از نرم افزار جی پرواستفاده شد استفاده شد. برای بررسی ارتباط بین متغیرهای تحقیق از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه گروههای تحقیق از آزمون t مستقل استفاده شد. سطح معنی داری برای تمامی آزمونها ۰۵/۰α≤ در نظر گرفته شد و تمامی عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ انجام گرفت . نتایج آزمون t مستقل نشان داد که بین دامنه حرکتی آرنج دختران با و بدون سندرم متقاطع فوقانی تفاوت معنی داری وجود ندارد (۰۵/۰.(P≥ همچنین نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین دامنه حرکتی آرنج با ثبات عملکردی شانه ارتباط معنی داری وجود ندارد (۰۵/۰.(P≥ از آنجا که افراد دارای هایپرموبیلیتی خارج از نمونه های این تحقیق بودند، از این رو دامنه حرکتی اکستنشن ارنج بررسی نشده است . لذا پیشنهاد می شود در تحقیقات آینده عامل هایپرموبیلیتی نیز بررسی گردد.

Keywords:

مقایسه , دامنه حرکتی , آرنج , دختران , سندرم متقاطع فوقانی