دو زبانگی و راهبردهای آموزش زبان فارسی در مناطق دو زبانه

زبان وسیله اصلی ارتباط، تفهیم و تفاهم است و بنیاد همه فعالیت های ذهن انسان را تدارک می بیند؛ ولی برای کودکان دو زبانه،گاهی سد راه ارتباط، تفهیم و تفاهم می گردد. چگونگی ارتباط میان دوزبانگی و تعلیم و تربیت از موضوعات مهمی است که امروزهسیاستگذاران آموزشی، برنامه ریزان، روانشناسان، زبان شناسان و معلمان با آن مواجهند.هدف پژوهش حاضر بررسی دو زبانگی وراهبردهای آموزش زبان فارسی در مناطق دو زبانه در سال ۱۴۰۲ بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفیاست. ابزار گردآوری اطلاعات نیز روش کتابخانه ای بود. راهبردهای آموزش زبان فارسی در مناطق دو زبانه به کودکان که زبان مادریآن ها فارسی نیست میتواند علاوه بر رفع نیازهای فردی، توانایی مشارکت فعالتری را در برنامه ریزی طی آموزش کسب نمایند. مسیررشد در فراگیران زبان دوم در دو زبانه ها همانند یک زبانه هاست. در تحقیقات انجام شده این گونه جمع بندی شد که شیوه هایمختلفی برای آموزش دوزبانه ها ارائه شده است، اما تنها تعداد کمی از این روشها دارای نتیجه مطلوب بوده اند، زیرا اکثر ایت شیوههای آموزشی تنها یکی از دوزبان (معمولا زبان اکثریت) را مورد تاکید قرار می دهند و این موضوع سبب می شود که دانش آموزاندوزبانه در هر دوزبان خود با مشکلات زبانی روبه رو شوند

Keywords:

زبان , دو زبانگی , زبان فارسی , آموزش.