پیش بینی مهارت های ارتباطی در اختلال طیف اتیسم بر اساس سبک های دلبستگی

مقدمه: کودکان مبتلا به اختلال های طیف اتیسم در ارتباط های کلامی، غیرکلامی، تعامل های اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی مشکل دارند .اکتساب مهارت های ارتباطی بخشی از فرآیند اجتماعی شدن کودک به شمار می رود و به روابط هیجانی مطلوب منجر می شود.همچنین کیفیت تعامل والد - کودک نقش اصلی در تحول بهنجار کودکان دارد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین نقش سبکهای دلبستگی در پیش بینی مهارتهای ارتباطی کودکان دچار اختلال طیف اتیسم بود. روش: در مطالعه توصیفی - تحلیلی،۴۱۰ کودک ۳۱۰)پسر، ۱۰۰ دختر) ۶ تا ۸سال دچاراختلال طیف اتیسم در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱از مدارس اتیسم و کلینیک های شهر کرمانشاه، به شیوه در دسترس با پرسشنامه غربالگری طیف اتیسم و ماتریس های پیشرونده ریون، ارزیابی شدند. ۱۰۰کودک ۲۳)دختر و ۷۷ پسر) که نمره ۱۱ و بالاتر در پرسشنامه غربالگری طیف اتیسم و نمره بالاتر از ۸۴ در ماتریس های پیشرونده ریون، گرفتند انتخاب شدند و والدین آنها نیمرخ مهارت های ارتباطی اتیسم، مقیاس دلبستگی در کودکی میانه، را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر در نرم افزار ۰DFUR ۶۳۶۶ نسخه ،۲۰ تجزیه و تحلیل شدند .یافته ها: ماتریس همبستگی اسپیرمن نشان داد که سبک دلبستگی با مهارت های ارتباطی رابطه منفی و مستقیم (-۰/۳۲) دارد و با حرکت از سبک دلبستگی ایمن به ناایمن، می توان ضعف در مهارتهای ا ارتباطی را پیش بینی نمود. همچنین، خودکارامدی با مهارت های ارتباطی ، همبستگی مثبت (U ۵۵)داشت. سبکهای دلبستگی، تاثیر مستقیم بر مهارتهای ارتباطی نداشت سبکهای دلبستگی با مهارتهای اارتباطی نقش میانجی داشت .نتیجه گیری : میتوان نتیجه گرفت که والدین نقش مهمی در ایجاد سبک دلبستگی ایمن دارند و به کودکان کمک میکنند ، مهارت های ارتباطی را کسب کنند .

Keywords:

اختلال طیف اتیسم , سبک های دلبستگی , مهارت های ارتباطی ,