بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری برتکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی کودکان شهر اردبیل

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر تکانشگری دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه /بیش فعالی انجام شده است. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، بررسی و پیگیری بود. جامعه آماری عبارت بود از دانش آموزان ۱۲-۷ ساله با اختلال نقص توجه /بیش فعالی شهر اردبیل که از بین آنها ۴۸ نفر به شیوه هدفمند انتخاب و به شیوه تصادفی به ۲ گروه درمان شناختی رفتاری، کنترل (هر گروه ۱۶ نفر) تقسیم شدند. آزمون اسنپ-۴ برای سنجش میزان و نوع اختلال بیش فعالی کودکان به وسیله مادران آنها تکمیل شد. گروه آزمایش درمان شناختی رفتاری به تعداد ۲۰ جلسه مداخله CBT دریافت کردند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. سپس پس آزمون و بعد از آن پیگیری اجرا شد. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی رفتاری در کاهش تکانشگری موثرند. آثار آنها در مرحله پیگیری نیز ماندگار است و تفاوت بین میانگین های دو گروه آزمایش و کنترل نیز معنی دار است .(P<۰/۰۰۱) نتیجه گیری: شواهد به دست آمده نشان میدهند که درمان شناختی رفتاری در کاهش تکانشگری دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی از نوع تکانشگری موثر می باشد.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , تکانشگری , ADHD