کم بودن منابع آب شیرین و شکاف های فزاینده بین عرضه و تقاضا از چالش های عمده ای است که گریبانگیر توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورهای حاشیه
خلیج فارس می باشد. گسترش فناوری نمک زدایی در تامین آب شیرین جهت تامین خواسته های رو به رشد توسعه این کشورها در بخش های داخلی ، کشاورزی، صنعتی و اقتصادی چشمگیر است و اثرات زیست محیطی زیادی در پی دارد. قرار گرفتن در معرض پساب آب نمک حاصل از آبشیرین کن ها می تواند ارگانیسم های دریایی از جمله مهرهداران، بی مهرگان، علف های دریایی ، باکتریها، پلانکتونها و لارو ماهی ها را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین ، این تاثیرات در حوضه های محصور، ذخایر طبیعی ، سواحل سنگی و یا اطراف سایر محیط های دریایی حساس که در آن گردش آب محدود است ، قابل توجه تر می باشد. با این وجود، تا به امروز، اثرات تخلیه پساب آب نمک بر رو ی اکوسیستم ها ی دریایی ساحلی به خوبی درک نشده است ، بنابراین تحقیقات بیشتر از طریق آزمایش های سنجش زیستی کنترلشده و مهم تر از آن کمپین ها ی نظارت طولانی مدت در مورد خروج تاسیسات نمک زدایی ، اجتناب ناپذیر است . بنابراین جهت دستیابی به
توسعه پایدار انجام آزمایشات اختصاصی با پساب واقع ی آب نمک از کارخانه های نمک زدایی و اثرات مستقیم تخلیه آب نمک بر روی گونه های مختلف دریایی در اطراف خروجی این تاسیسات ضروری می باشد.