بیماری کزاز و نقش موسسه رازی در کنترل و پیشگیری از آن در ایران

کزاز یک بیماری غیر واگیر دار و مشترک بین انسان و دام است که علایم آن از ۵۰۰ سال قبل از میلاد، توصیف شده است. این بیماری بسیار جدی، خطرناک و کشنده است که هزاران انسان و دام را تا زمانی که راه حل درمانی و پیشگیری برای آن کشف نشده بود، به کام مرگ فرو برده است. اسپور کلوستریدیوم تتانی C. tetani (عامل بیماری کزاز) در محیط و به خصوص در خاک، گرد و غبار و دستگاه گوارش حیوانات وجود دارد و به طرق مختلف و از طریق زخم های نافذ[۱] وارد بدن می گردد. نوروتوکسین کزاز با راه یابی به سیستم اعصاب مرکزی منجر به گرفتگی و اسپاسم های شدید عضلات شده که گاها موجب صدمات جدی نظیر شکستگی دنده ها، مهره ها و خفگی می گردد. با این حال رعایت بهداشت و واکسیناسیون، از راه های پیشگیری از این بیماری هستند. در بسیاری از کشورها به علت واکسیناسیون گسترده به ویژه در سنین باروری و در دوران بارداری، و نیز رعایت بهداشت، از میزان بروز کزاز در نوزادان (کزاز بند ناف) به نحو واضحی کاسته شده است به طوری که طی سال های اخیر این بیماری به ندرت از کشورهای توسعه یافته گزارش شده است. به همت و تلاش محققین و کارشناسان موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی و با تولید واکسن و سرم ضد کزاز انسانی و اسبی از سال ۱۳۲۱ در ایران، گام های ارزشمندی در کاهش و ریشه کنی این بیماری در انسان و دام برداشته شده است.

بیماری کزاز و نقش موسسه رازی در کنترل و پیشگیری از آن در ایران Keywords:

واکسن , کزاز بند ناف , کزاز بالغین , کزاز اسبی