تاثیر ساعت مولکولی عضله بر پیام رسانی سازگاری های عملکرد ورزشی

زمینه و هدف: فرآیندهای فیزیولوژیکی و رفتاری تقریبا همه موجودات به زمان روز بستگی دارد.در پستانداران نور این فرایندها را در هسته سوپراکیاسماتیک هیپوتالاموس که ساعت مرکزی بدن را تشکیل می دهد وارد می کند و عملکرد بدن را با چرخه ۲۴ ساعته نور و تاریکی هماهنگ می کند. ریتم های شبانه روزی علاوه بر جنبه های ادراکی و شناختی عملکرد، بر بسیاری از جنبه های مرتبط با عملکرد فیزیولوژیکی مانند قدرت و انعطاف پذیری ماهیچه ها تاثیر می گذارند. همچنین یک رابطه قوی بین عملکرد فیزیکی و تغییرات (سیرکادین) دمای بدن وجود دارد، با عملکرد فیزیکی مطلوب که همزمان با اوج دمای بدن در اوایل عصر است. ساعت شبانه روزی که مسئول ریتم شبانه روزی است تقریبا در هر سلولی وجود دارد و اختلال در آن منجر به بیماری های زیادی مثل دیابت نوع دو و سندرم متابولیک می شود. یافته ها نشان می دهد که هموستاز عضله های اسکلتی ممکن است نه تنها به دلیل فقدان ورزش و دریافت کم پروتئین رژیم غذایی، بلکه با اختلال در شرایط ریتم شبانه روزی مانند کار مداوم شبانه، شیفت کاری، کمبود خواب و جت لگ مختل شود.مواد و روش ها: در این مطالعه مروری، مقالات مرتبط با موضوع با استفاده از کلمات کلیدی ساعت مولکولی عضلانی، عملکرد ورزشی، ریتم شبانه روزی و فنوتیپ از متون منتشر شده و سایت های معتبر انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند.نتایج: زمان انجام فعالیت های ورزشی اهمیت زیادی در عملکرد دارد. با وجود زمان انجام فعالیت، ترجیح فردی برای انجام فعالیت در صبح یا عصر می تواند عامل بسیار مهمی بر عملکرد باشد. بر اساس مطالعات بررسی شده، اکثر عملکردهای ورزشی مانند قدرت، سرعت، استقامت، دقت، توانایی ریکاوری، هماهنکی و ... در عصر و اوایل شب در ورزشکاران رشته های مختلف تیمی و انفرادی بهتر بوده است. این برتری در عصر را می توان به دمای بدن، ترشح هورمون ها، ریتم سیرکادین، استراحت و ریکاوری و ... نسبت داد. در مواردی نیز مانند ورزش شنا، قدرت و استقامت در صبح بهتر بوده است.نتیجه گیری: بر اساس اطلاعات جمع آوری شده در این مطالعه مروری، ریتم های بیولوژیکی و فیزیولوژیکی بر عملکرد فیزیکی افراد تاثیر دارند. با وجود تفاوت های فردی و ترجیحات شخصی در تعیین ساعات تمرین، با در نظر گرفتن زمان تمرینی خاص در هر روز و تمرین در ابتدای روز می توان عملکرد افراد را بهبود بخشید. بالاتر بودن دمای بدن در عصر هنگام، افزایش سطح ترشح هورمون هایی مانند کورتیزول و تستوسترون و ... می تواند از عومال موثر بر عملکرد بهتر ورزشکاران در عصر باشد. اما بسته به نوع فعالیت، سطح مهارت، جنسیت ورزشکاران و تفاوت های فردی زمان انجام فعالیت برای عملکرد بهتر می تواند متغیر باشد. علاوه بر موارد ذکر شده ترجیح فردی برای انجام فعالیت در روز یا شب عاملی مهم در بهبود عملکرد است.

Keywords:

عملکرد ورزشی , ساعت مولکولی عضله , ریتم های سیرکادین , کروتوتایپ