ارتباط بین برخی از عوامل خطر موثر بر بروز بیماری پاروویروس سگ سانان در سگ ها: مطالعه مورد-شاهدی

پاروویروس سگ (Canine parvovirus (CPV)) ، یکی از مسری ترین عوامل ویروسی است که باعث ایجاد انتریت حاد در سنین پایین با مرگ و میر بالا می شود. این پژوهش با هدف بررسی عوامل خطر مرتبط با بروز بیماری پاروویروس در سگ ها به روش مورد-شاهدی همسان سازی شده انجام شد. جمعیت هدف، سگ های زیر یک سال مراجعه کننده به کلینیک های دامپزشکی واقع در استان های خراسان جنوبی، خراسان شمالی و خراسان رضوی بودند. گروه مورد (۱۰۰ قلاده سگ) دارای علایم بالینی بیماری پاروویروس و نتیجه آزمون PCR مثبت بودند، گروه شاهد (۱۰۰قلاده سگ) فاقد علایم بالینی، سالم و نتیجه آزمون PCR منفی بودند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک چند متغیره با استفاده از نرم افزارStata ورژن ۱۴ انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد که نژاد های بزرگ شانس بیشتری برای بروزCPV نسبت به نژادهای کوچک دارند (۵۶/۲ =OR، ۰۰۴/۰ =P). عدم واکسیناسیون به عنوان یک فاکتور خطر در بروز CPV با نسبت شانس برابر (۶۳/۲ =OR، ۰۰۲/۰ =P) است. سگ های با مصرف غذا های خانگی شانس بروز بیماری کمتری داشتند (۲۶/۰ =OR، ۰۱/۰ =P) و بیماری در سگ های پناهگاه نسبت به سگ های خانگی، به طور چشم گیری بیشتر بود (۸۹/۹ =OR، ۰۰۰۱/۰ =P). سگ هایی که با دیگر سگ ها در تماس بودند نیز نسبت به سگ هایی که فاقد تماس بودند، شانس بیشتری برای بروز CPV داشتند (۰۱/۳ =OR، ۰۰۱/۰ =P). بنابر این، آگاهی صاحبان در خصوص واکسیناسیون سگ ها در زمان و مراقبت های پیشگیرانه در مورد ارتباط سگ ها، امری ضروری در جهت پیشگیری از CPV است.

Keywords:

پاروویروس سگ , عوامل خطر , سگ , PCR , واکسیناسیون