مطالعه یافته های اکوکاردیوگرافی، رادیوگرافی و خونی سگ های مبتلا به آب آوردگی آبشامه ی قلب اورمیک

هدف از انجام این مطالعه شناسایی و مقایسه یافته های اکوکاردیوگرافی، رادیوگرافی و خونی سگ های مبتلا به آب آوردگی آبشامه ی قلب اورمیک بود. مطالعه روی ۶ قلاده سگ نژاد تریر صورت گرفت. سگ ها پس از بررسی به صورت مساوی به دو گروه بیمار (مبتلا به آب آوردگی آبشامه ی قلب اورمیک) و شاهد (فاقد هر گونه اختلال قلبی) تقسیم شدند. برای انجام ارزیابی شاخص های اکوکاردیوگرافی، رادیوگرافی، بیوشیمایی کلیه و خونی تمامی سگ ها ثبت شد. نتایج رادیوگرافی نشان از آن داشت که سایه قلب تمامی سگ های بیمار، گرد و بزرگ است. بین شاخص های اکوکاردیوگرافی اندازه گیری شده در دو شاخص کسر جهشی و حداکثر میزان مایع آبشامه بین گروه بیمار و شاهد تفاوت آماری معنی داری وجود دارد (به ترتیب ۰۵/۰=P و ۰۰۱/۰=P). میانگین هماتوکریت، غلظت هموگلوبین و میانگین حجم سلولی در گروه بیمار به صورت معنی داری از گروه شاهد کمتر بود (به ترتیب ۰۴/۰=P، ۰۱/۰=P و ۰۱/۰=P). همچنین میانگین اوره و نیتروژن اوره ی خون در گروه بیمار به صورت معنی داری بیش از گروه شاهد بود (۰۲/۰=P). افزون بر آن، یافته ها آشکار ساخت که بین میزان تجمع مایع در آبشامه ی قلب با اوره و نیتروژن اوره خون هم بستگی آماری مثبت و معنی داری وجود دارد (۰۴/۰=P). بنابراین، از نتایج حاصل از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که اولا: اکوکاردیوگرافی ابزاری مناسب برای تشخیص بیماری آب آوردگی آبشامه ی قلب است و ثانیا: بین شدت تغییرات غیرطبیعی قلبی و کلیوی در سگ های مبتلا به آب آوردگی آبشامه ی پریکارد، همبستگی معنی دار و بالائی وجود دارد.

Keywords:

آب آوردگی آبشامه ی قلب , اکوکاردیوگرافی , نارسایی کلیوی , کم خونی , سگ