تهیه و ارزیابی نانوذرات آلژینات سدیم حاوی پروتئین CRM۱۹۷ به روش ژلی شدن یونی

توسعه واکسن های نوترکیب بر علیه بیماری های عفونی وابسته به شناسایی آنتی ژن های ایمنی زا و سیستم های انتقال واکسن مانند نانوذرات پلیمری است که قادر به تحریک پاسخ های ایمنی مشابه یا بیشتر از واکسن های معمولی و کاهش عوارض مرتبط با واکسن سنتی هستند. در پژوهش حاضر به ارزیابی سنتز و بررسی خصوصیات نانوذرات آلژینات سدیم حامل پروتئین CRM۱۹۷ به عنوان سیستم انتقال آنتی ژن پرداخته شد. سنتز نانوذرات بلانک بهینه شده بدون بارگذاری پروتئین و نانوذرات حاوی پروتئین انجام شد. پس از طراحی آزمایش و تعیین فاکتورهای فیزیکو شیمیایی موثر در سنتز نانوذرات بهینه، اندازه، پتانسیل زتا، مورفولوژی، راندمان کپسوله سازی، الگوی رهایش، طیف سنجی FTIR بررسی شد. نانوذرات بهینه شده در غلظت آلژینات سدیم w/v ۲/۰%، کلرید کلسیم w/v ۱/۰%، پلی ال- لایزین w/v ۰۴/۰% طی ۴۵ دقیقه هم زدن با دور ۲۰۰۰ دور در دقیقه و ۵/۶ pH تهیه شدند. متوسط اندازه نانوذرات و پتانسیل زتا برای نانوذرات بلانک و بارگذاری شده با CRM۱۹۷ به ترتیب ۸۸ و ۲۴۵ نانومتر وپتانسیل زتا ۲۱- و ۲/۲۴- میلی ولت بود. LE و LC به ترتیب بیش از ۸۰% و ۲۰% و رهایش پروتئین از نانوذرات پایدار و طولانی مدت بود. عدم ایجاد علائم موضعی و سیستمیک و همچنین افزایش وزن در گروه موشی مورد مطالعه، نشان دهنده بی ضرر بودن ترکیب نانوذره و پروتئین بود. نانوذرات آلژینات به عنوان سیستم انتقال آنتی ژن جهت انتقال هدفمند همراه با آزادسازی کنترل شده، آهسته و بهبود پایداری آنتی ژن نوترکیب دیفتری (CRM۱۹۷) جهت ایمن سازی در برابر بیماری دیفتری استفاده کرد.

Keywords:

CRM۱۹۷ , سیستم انتقال آنتی ژن , نانوذرات آلژینات سدیم , ژلی شدن یونی