مطالعه مبانی حقوق عامه در پرتو شناخت اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

با توجه به عبارات قانون اساسی، مفاهیم متنوعی شامل «حقوق ملت» (فصل صوم)، «حقوق ا نسانی» (اصل چهاردهم و بیستم)،«آزادیهای مشروع» (اصل یکصد و پنجاه و ششم) و ( اصل نهم و یکصد و پنجاه و ششم)، «آزادی های فردی و اجتماعی» (آزادیهای فردی و اجتماعی) و (اصل سیاسی) و «حقوق عامه» (اصل یکصد و پنجاه و ششم) مورد اشاره قرار گرفته که کمتر در قوانین عادی با بیان وضعی به آن پرداخته شده است. در مقابل مفهوم حقوق شهروندی که مبادی ورود آن دقیقا مشخص نیست مبتنی بر مبانی دولت ملی و رویکرداثباتی به حقوق، به نظام تقنینی وارد شده و البته از این مفهوم نیز برداشت ناصحیح تقنینی وجود دارد. در واقع قوانین مناسب و بهروزی وجود ندارد و قوانین موجود هم بعضا کلی و مبهم و کلا ناکارآمد هستند. با توجه به این مباحث، در این پژوهش با بهره گیریاز شیوه توصیفی-تحلیلی به بررسی مبانی قانونی حقوق عامه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می پردازیم.

Keywords:

ملت , حق , قانون اساسی , صیانت